the fosse

---

ημουν φοιτητής ακόμα.
Μια φίλή που ντυνόταν στα μαύρα και στα κόκκινα και έχει κάνει έναν από τους πιο ωραίους πίνακες που έχω δει ποτέ (και μετά παράτησε την τέχνη για να κάνει ένα παιδί) μου έκανε δώρο για τα γενέθλιά μου 2 εισητήρια για τον Mertens. Πήρα την ίδια και πήγαμε.

Ο πίνακας είναι στο σπίτι του πρώτου μου έρωτα, στη σαλονίκη...
Αυτό το τραγούδι μιλάει μέσα μου

Και οι δύο φωνές είναι δικές του. Έχει εκπληκτική έκταση.
Τα "λόγια" δεν είναι φλαμανδικά, είναι μια ιδιόλεκτός του.

...

έλεγα να ανεβάσω ένα Playlist που έκανα για φιλους, έτσι για το happy new fear...
έλεγα να κρύψω και το Post όπου βρίζω, η επιθετικότητα δεν είναι χαρακτηριστικό μου, βρίζω σπάνια,
έλεγα να αλλάξω διάθεση λίγο...

πέρασε μια γνωστή και άρχισε να μου λέει για κάτι βιτριόλια και πιάστηκε η ψυχή μου.

γαμώτο, δεν πάμε καλά ρε...

Σήμερα 27/12 καταλάβαμε τα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ σαν μια πρώτη απάντηση απέναντι στην δολοφονική επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο η Κωνσταντίνα Κούνεβα στις 23/12/2008 ενώ γύριζε από την δουλειά της.

Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρά προβλήματα στην όραση και το αναπνευστικό.

Ποια είναι η Κωνσταντίνα; Και γιατί χτυπήθηκε;

who says he's not a teenage girl?

---

έλεγα σε έναν φίλο που φιλοξενώ αυτόν τον καιρό πόσο η μουσική έχει αλλάξει. Πως μπορώ να κατεβάζω ένα τραγούδι που δεν βρίσκεται σε επίσημη κυκλοφορία, πώς αυτό το τραγούδι μπορώ να το ακούσω σε σταθμούς, να γίνει επιτυχία, και να πετυχω σε βίντεο την στιγμή της συναυλίας, την ίδια ακριβώς εκδοχή που έχω στο mp3 μου και άκουγα χθες που κατέβαινα από σαλονίκη....

Ο καινούργιος δίσκος του είναι στο soulseek... (τίτλος τραγουδιού: "epilepsy is dancing"!!!)

άχρηστη πληροφορία: έκανα μπλουζάκι antony...

οι αδερφές και η αλληλεγγύη

---

Kάνω μια βόλτα στα γνωστά gay blog.

40κάμποσα comments για μια ανάρτηση που αναφέρει ότι κάποιος πέρασε μια βδομάδα με τον αγαπημένο του, ενώ σε άλλο δημοφιλές blog σήμερα υπήρχαν αναρτήσεις από φωτογραφήσεις εσωρούχων.

Blogger που είχαν πρωτοστατίσει στον "αγώνα" για το σύμφωνο συμβίωσης δεν έχουν καμία αναφορά στη δολοφονία, καμία αναφορά στις συνθήκες που οδήγησαν στο ξέσπασμα της οργής.

Υποθέτω ότι όσο έχουμε τα popper μας και τα βρακιά CK όλα καλά, ε;

"Για όσα δεν μπορείς να μιλάς πρέπει να σωπαίνεις". Wittgenstein.

ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΗ ΜΟΥ ΚΟΤΣΑΡΕΙΣ ΠΟΥΤΣΟΥΣ.

Άντε μου στο διάολο καθίκια...

"... με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις"

---

έχω φάει δακρυγόνα στη ζωή μου.
πρώτη φορά ένιωσα ότι θα πέσω κάτω, πρώτη φορά είδα να βγαίνει αίμα από μύτη, σήμερα στο σύνταγμα

ήρθε η ώρα να αποφασίσεις.

η αλήθεια είναι όμως ότι έχεις ήδη αποφασίσει. έχεις στάση, έχεις άποψη, καθώς και η μη άποψη είναι άποψη, και μάλιστα ισχυρότατη καθώς διαμορφώνει την συναίνεση και την απάθεια.

αυτή η εξέγερση είναι η τελευταία ευκαιρία για να μην συνεχίσουν τα πράγματα να πάνε κατά διαόλου.

ναι, ίσως να καεί το σπίτι μου, είμαι στο κέντρο των εξελίξεων.

και ναι, μετά δεν θα λέω τα ίδια, και θα σκέφτομαι όλα τα υλικά αγαθά που έχω αφήσει να με ορίζουν, γιατί κατά βάση είμαι ένας βολεμένος μικροστός, μέρος του συστήματος, μέρος της σαπίλας.

αλλά καταλαβαίνω ότι όλο αυτό κουβαλάει μια ελπίδα μέσα του... δεν έχω πεθάνει ακόμα

...

---

σιωπη

---

μια εκκωφαντική σιωπή απόψε στα εξαρχεια...
μια ανήσυχη σιωπή
όπως η ηρεμια πριν την μπορα...

τα δυο τελευταία βράδυα κοιμαμαι αλλού, χημικά παντού, γυρω απ'το σπιτι, μες το σπιτι...
γίνεται πόλεμος εκεί έξω

πολλά καδρόνια, πολλά δακρυγόνα

kbhta

---

Τα πόδια του τρέμανε όταν ανέβηκε στο σκαμπό για να πιάσει την κιθάρα.

Κόντρα ρόλος αυτός του performer.
Του πήρε μισή ώρα να πει κάτι άλλο πέρα από το "φχαριστούμε", κι ας έπαιζε μόνος.
"Έσκασα", "Ουπς", και όταν δεν είχε άλλο να παίξει έβαλε την πετσέτα στο κεφάλι του...

Δεν τον άκουγα.

Αυτός ο άνθρωπος μου ασκεί μια απέραντη γοητεία, χαίρομαι που μεγαλώνει τόσο όμορφα, χαίρομαι που τα μάτια του είναι τόσο μελαγχολικά, χαίρομαι που είναι εκεί ...

Δεν τον άκουγα απόψε. Τον έβλεπα....

free will

---

Ώρες ώρες όλοι έχουμε την αίσθηση πως "έτσι τα φέρνει η ζωή"

Ο ταξιτζής που με έφερε σπίτι απόψε είχε αντίθετη άποψη. Με ρωτούσε αν θέλω να μείνω αθήνα. "Δεν ξέρω πως θα τα φέρει η ζωή". "Η ζωή τα φέρνει όπως θέλεις εσύ" μου απάντησε και με κοίταξε στα μάτια.

Τα κλειστά συστήματα αξιών όπως η πίστη και ο κουμουνισμός είναι ένας μπούσουλας, αν θέλεις να την βγάλεις καθαρή με όλα αυτά περί ατομικής ευθύνης. Έχεις ένα σκοπό, την επανάσταση ή τον παράδεισο, και τα βήματα στα λένε άλλοι...

Για μας τους υπόλοιπους που δεν έχουμε τέτοιες σιγουριές, τα πράγματα είναι λιγουλάκι πιο δύσκολα.

Η επιστήμη έχει έντονες ενδείξης πως πολλές από τις νοητικές μας λειτουργίες, ακόμα και αυτές που ανήκουν στα πλαίσιο του συνειδητού, είναι αυτοματοποιημένες αντιδράσεις ή - αν αυτό σας θυμίζει το σκυλί του Pavlov - πως μπορούν να επηρεαστούν από εξωτερικά ερεθίσματα.

Από την άλλη, ο καθημερινός λόγος προτάσει άλλη θεώρηση, "Είχα δύσκολη παιδική ηλικία," "έχω οιδιπόδειο", "γεννήθηκα φτωχός", "γεννήθηκα έξυπνος", "έτσι τα έφερε η ζωή". Η ζωή, η ζωή μας, είναι σαν να είναι έξω από εμάς, μια δύναμη άγνωστη και προφανώς στοχαστική, με αιτιακές όμως επιδράσεις πάνω μας. Βολεύει αυτό, ε;

Δεν ξέρω ποια είναι τα όριά μας. Πόσο μπορούμε να αυτενεργήσουμε. Αν μπορούμες να μιλάμε για ελεύθερη βούληση του υπερβατικού υποκειμένου. Βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου που αισθάνομαι πως κάποια πράγματα, μηχανισμοί, μαθημένα συναισθήματα, με υπερβαίνουν.

Υπάρχουν όμως στιγμές που αναθαρρεύω λίγο, έστω κάποιες στιγμές, και πιστεύω πως η ζωή μου είναι στα χέρια μου...

Και επειδή βασικό χαρακτηριστικό μου είναι ο αυτοσαρκασμός, θα μπορούσα να πω, "εντάξει, δεν είναι τίποτα, μια στιγμή αισιοδοξίας είναι, θα μετρήσω μέχρι το δέκα και θα μου περάσει".

Λέω να μην μετρήσω μέχρι το δέκα...

brett anderson

---

"O Brett Anderson θα εμφανιστεί στο Polis Theater (Π. Ράλλη 18) την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου.
Ώρα προσέλευσης: 21.00"

40 Ευρώ
μόνο και μόνο για τον στίχο
"using sex as an antidote to the pain"
... και φυσικά για το dog man star

...

---

άντε βγάλε άκρη...
ο κάθενας με τα προβλήματά του, με τα θέματά του, με τον λιγοστό του χρόνο, με πράγματα που κουβαλάει και που δεν μπορει να μοιραστεί.
μια απέραντη περιπλάνηση μονάδων σε μια άγνωστη πόλη, σε λεωφόρους ξένες. "Συγγρού -Φιξ, εδω είναι το μετρό, εδώ είναι το ιντερκοντινένταλ. εδώ ένα παρκάκι".
εγώ που είμαι; τί δεν είναι ξένο πια;
δεν απανταω σε τηλέφωνα, δεν παίρνω για γενέθλια, αποκόβομαι από ανθρώπους. δεν μπορώ να μιλήσω στους φίλους μου, δεν μπορώ να αρθρώσω κάτι. τους αγκαλιάζω και θέλω να κλάψω, και αυτό δεν μπορώ να το κάνω πια. το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γράφω ανώνυμα, μπας και ξορκισω τίποτα, λες και άμα βγουν από μέσα μου δεν θα ξαναγεννηθούν. αλλά ακόμα και δυο άνθρωποι που μου είπαν δυο καλά λόγια εδώμέσα, τους πάγωσα. δεν θέλω τίποτα.
μάλλον πρέπει να το παραδεχτώ. η ψυχική ασθένεια είναι εδώ. κάποιες φορές φεύγει, κάποιες φορές είμαι λαμπερός και γοητευτικός, αλλά κάποιες άλλες μισώ το σώμα μου και την σκέψη μου, είμαι έτοιμος να νιώσω βαθιά μέσα μου όλη την απόρριψη που υπάρχει. όλη.
πρέπει να αποφασίσω σε ποια πόλη θέλω να βρίσκομαι σε δυο χρόνια αν δεν θέλω να επιστρέψω στο νησί, και όλες οι πόλεις είναι ξένες. τί είναι το μέλλον;
ώρες ώρες αυτο το πράγμα που είναι μέσα μου με πονάει.
από χθες το βράδυ, κοντεύουν 24 ώρες τώρα, όποτε παίρνω βαθιά ανάσα με πονάει κάτι κάτω από την καρδιά μου.

Μιράντα

---

"Αν ήσουν κορίτσι θα σε παντρευόμουν
θα είχα σωθεί από τα βάσανα αυτού του κόσμου"

Μιράντα
και ας είναι αρσενικός τελικά...

infatuation

---

ήρθε εχθές...

το βράδυ μου σπασε τα αρχίδια, το πρωί με έκανε και έσκασα ένα χαμόγελο...

μετά έσκασα και άλλο χαμογελο στη γιατρό

καλημέρα :-)

home

---

το γυράδικο στην εθνικής αμύνης που έτρωγα με 150 δραχμές τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής έκλεισε.

το φαγάδικο δίπλα στην "μοναδικό σινεμά στο ναυαρίνο που δεν έκλεισε" έγινε ταϊλανδέζικο.

πήγα το απόγευμα και κοιτούσα τα κουδούνι στο σπίτι μου. θυμόμουν τον παλιό μου σπιτονοικοκύρη που όταν έφευγα για ολλανδία μου έλεγε να μην χαθώ και ότι χάρηκε που με γνώρισε.

η περιοχή γύρω από την παπαρούνα γέμισε μπαράκια, και όταν κάποτε έλεγα "άντε πάμε προς δραγούμη" όλοι μου λέγαν ότι είναι μακρυά...

το φρουτότυπο έκλεισε. "Τέλος εποχής".

το σπίτι του πρώτου μου έρωτα είναι το ίδιο όμορφο και ζεστό. Είπαμε τα νέα μας, και ξαπλώσαμε παρέα στον καναπέ και βλέπαμε τηλεόραση

τώρα να γυρίσουμε σπίτι, καλά;

gay straight

---

Επινίκιος
στο σήμειο 02:55

"it's the answer spoken by
young and old
rich and poor
democrat-republican
black - white
hispanic - asian
native american
gay -straight
disabled - not disabled"

let me see you stripped

---

Είναι μια τύπισσα, γύρω στα 40 και, στο μαγαζί που δουλεύω. Την είχα προσέξει ένα βράδυ γύρω στις 3μιση που βάζω "τα δικά μου", και γυρνάει και με κοιτάει, το βλέμμα αυτό της έκπληξης, που όταν το βλέπω ξέρω ότι άγγιξα μια χορδή του άλλου, ότι έδωσα λίγη χαρα... Έπαιζα το stripped των depeche, σε διασκευή rammstein. Είναι πελάτισσα, έρχεται συχνά, αλλά δεν την είχα προσέξει ποτέ, για κάποιο λόγο δεν είχα δει ποτέ πραγματικά το πρόσωπό της.

Το σάββατο ήρθε πάλι. Ένα νεύμα της έκανα, ένα νεύμα μου έκανε. Κάθισε σε έναν πάγκο μονάχη της. Είχε μια ομορφιά περίεργη. Δεν μιλούσε, δεν αλληλεπίδρασε με κανέναν, και όμως δεν είχε κάτι το βαρύ πάνω της, κάτι που έχω δει σε άντρες που βγαινουν μονοι για να βρουν να γαμισουν και που αυτό κουβαλάει μια μιζέρια... Μία - μιάμιση ώρα μετά έφυγε.

ομοφοβική επίθεση στο γκάζι

---

Αναδημοσιεύω από les_boi

γύρω στις 2.15 χθες βράδυ(01/11/08) τρεις τύποι επιτέθηκαν και χτύπησαν πολύ άσχημα ένα γκέι παιδί λίγα μετρα από γνωστό γκέι κλάμπ, οι τύποι χωρις να πουν τίποτα απλά ξάπλωσαν το παιδί κάτω κι ο ένας απ'αυτούς (χοντρος, καραφλός απ'ότι λεει το παιδί) άρχισε να το κλωτσάει στο πρόσωπο, η βιαιότητα της πράξης που δεν συνοδεύτηκε απ'ότιδήποτε άλλο π.χ κλοπή, δείχνει πως προφανώς πρόκειται για φασίστες, το παιδί έμεινε να περιμένει αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο πολύ ώρα για ασθενοφόρο κι εκτός από ελάχιστους περαστικούς, μεταξύ των οποίων κι εγω, δεν ενδιαφέρθηκε και δεν πήρε χαμπάρι κανένας, το γκάζι συνέχισε στους τρελούς(εμετικούς) ρυθμούς του και μόνο το αίμα στο πεζοδρόμιο έμεινε να υπενθυμίζει πως υπάρχουν εκει έξω οι κωλοφασίστες έτοιμοι να επιτεθούν σε όποιον/α δεν ταιριάζει στα άρια πρότυπά τους

Επιβεβαίωση της μαρτυρίας και στο indymedia.

Anne Clark

---

Είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχω ζηλέψει... Που έχω ζηλέψει πραγματικά, που έχω νιώσει ότι έχουν κάνει κάτι που εγώ δεν μπορώ να το πετύχω στο βαθμό και στην τελειότητα που το έχουν κάνει αυτοί.

Ο συνδυασμός στίχων που λες και βγαίνουν από μέσα μου και μουσικής που με καθηλώνει.

Η Anne Clark έβγαλε καινούργιο δίσκο.

otto party?

---

Γίνεται, λέει, πάρτυ μετά την προβολή της νέας ταινίας του Labruce.
Υπάρχουν ήδη banner στο gayworld.gr και στο queer.gr.

Το νέο μεγάλο event... Για όλους εμάς τους "queer καταναλωτές".

Δεν είμαι διαννοούμενος, δεν κοιμάμαι με τα βιβλία της "θείας Butler" κάτω από το μαξιλάρι μου, δεν είμαι συνδιαμορφωτής της queer κουλτούρας, δεν χειρίζομαι κάν καλά όλους αυτούς τους όρους όπως "ομοκανονικότητα", "έμφυλη ταυτότητα", "κοινωνικό φύλο"...

Όμως, διαισθητικά, αυτή η ιστορία με ενοχλεί.
"Queer παρτάκηδες";

Εσείς πόσα ευρώ θα δώσετε για να είστε queer εκείνη την Τρίτη;

kiss

---

boys

---

hello. eimaste ena zeugari lesbian k theloume na kanume ena paidaki me enan gay antra i ena zeugari gia to logo oti theloume na gnorizei to paidi ton mpampa tou. an xeris kapion na endiaferete gia kati tetoio please let me know sto ?????????@hotmail.com i stile mou to mail sou na milisume.
thank uuu

Έλαβα το παραπάνω μήνυμα στο dar (social networking site, για όσους/ες δεν γνωρίζουν), την προηγούμενη βδομάδα. Περίμενα κάνα πουλί ή καναν μουσάτο, μα σε καμία περίπτωση δεν το περίμενα αυτό. Το αποθήκευσα, το ξέχασα προσωρινά γιατί με ζόριζε, και συνέχισα...

Σκεφτόμουν σήμερα πόσο γενναίες είναι αυτές οι γυναίκες. Πόσο εκτίθενται στον κάθε μαλάκα που μπορεί να κάνει την ιστορία τους ανάρτηση, μα πόσο διατίθενται να το ρισκάρουν αυτό, γιατί πραγματικά πρέπει να το θέλουν.

Δύο φίλοι κάναν ένα παιδάκι. Ήμουν εκεί, σε όλη τη διαδρομή, όσο ζούσαμε στον ίδιο τόπο. Με έκπληξη μου συνειδητοποίησα ότι με θεωρούσαν λίγο ως πολύ "παιδόφοβο". Θεωρούσαν ότι δεν αντέχω τα παιδιά, ότι μου σπαν τα νεύρα, ότι τα απεχθάνομαι.

Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι οι άμυνές μου είχαν γίνει επίθεση. Ασυνείδητα έχω εδώ και καιρό αρνηθεί την όποια επαφή μου με βρέφη, και εξέφραζα, επιπρόσθετα, μια δυσαρέσκεια απέναντί στα μικρά παιδιά.

Συζητούσαμε στο μπαλκόνι το καλοκαίρι με δυο φίλες το θέμα των παιδιών στους gay. Πρώτη φορά το άρθρωσα: "Νομίζω πως θα ήθελα ένα παιδί"

"Νομιζώ πως, ίσως και να το ήθελα, αν, υπό τις προυποθέσεις πως, και εφόσον..."

Ουτέ το θέλω μου δεν μπορώ να αρθρώσω. Τόση καταστολή, τόση ενστέρνιση των κοινωνικών κανόνων. Οι αδερφές είμαστε για να γαμιόμαστε, και όταν γερνάμε να εξαφανιζόμαστε.

Επι του πρακτέου, δεν έχω βρει τη λύση. Ξέρω όμως πως αν κάνω ένα παιδί θέλω να είμαι στη ζωή του/της, να είναι και η μάνα του στη ζωή του/της, και να μην υπάρχει ψέμα. Πουθενά ψέμα, Πουθενά.

Νομίζω πως όπως διαμόρφωσα την ζωή μου για να μπορώ να βιώνω τον ερωτισμό μου, έτσι κάπως πρέπει να αρχίσω να κάνω επιλογές που θα με οδηγήσουν στο επιθυμητό. Είμαι μακρυά, πρώτη φορά τολμώ και το σκέφτομαι και το συζητώ, είναι η πρώτη φορά που δεν το θεωρώ αδύνατο.


Και όσο γράφω την ανάρτηση αυτή, βλέπω τη φωτό που επέλεξα να ντύσω το προηγούμενο θέμα. Εμένα μου λέει πολλά το ότι επέλεξα αυτή για κάτι τόσο άσχετο.... Την αναπαράγω λοιπόν σε μεγέθυνση...

boy racing

---

Είναι ένα παιδί που έχει το μαγαζί στην πολυκατοικία μου...

Καλό παιδί, γκομενάκιας και πολυλογάς...

Κάθε φορά που με βλέπει μου λέει (διαβάζεται με μια ανάσα)

"Τι - κάνεις - τρέχεις - ε;"

Δεν είναι ερώτηση. Είναι δήλωση, είναι κατάφαση, είναι το προσδοκώμενο.

Είναι η συναίνεση ότι σε αυτήν την πόλη όλοι τρέχουν, όλοι πρέπει να τρέχουν.

Εγώ τρέχω, εσύ τρέχεις, αυτός τρέχει...

Και εσύ, τι; Είσαι χαλαρός; Νομίζεις ότι σου επιτρέπεται να είσαι χαλαρός; Νομίζεις ότι μπορείς έτσι εύκολα να είσαι διαφορετικός (για μια ακόμη φορά) και να μην τρέχεις; Πίσω στη σαλλλονίκη για φραπόγαλλλο φιλλλαράκι... Εδώ τρέχουμε...

Τα ειπε όλα Quino δια στόματος Μαφάλντας: "Σταματήστε τη γη, θέλω να κατέβω"...

Το τραγουδάει και η Ανν Κλαρκ, στο νέο της δίσκο....

Boomp3.com

interlude (2)

---

Η μουσική είναι εμμονή

Ο ερωτας ειναι εμμονή

Και κάποιες φορές αυτά τα δύο συνδυάζονται... Στο interlude

Το πρωτοείπε η Timi Yuro, εμμονή του Morrissey. (την έχω την πρωτότυπη εκδοχή, αλλά έχω ορκιστεί να μην την δώσω).

Στέλνει ένα γράμμα στη Siouxsie... Και εγέννετο ντουέτο.

Υπάρχουν και δύο εκδοχές με τον Morrissey, η μία 3:19 και η άλλη 5:48 λεπτά.

Και φέτος η Diamanda Gallas...

Boomp3.com

Ψέματα... Το πρωτότυπο το έδωσα κάπου. Το έστειλα στον etalon. Εξαιτίας αυτού. Δεν τον ήξερα, δεν τον είχα γνωρίσει. Δεν τον γνώρισα ποτέ.
Με αηδιάζουν οι ψευτοσυγκινήσεις. Γιαυτό και έχω πολύ μεγάλη επιφύλαξη για αυτό το ποστ. Απλά να είναι καλά, όσο μπορεί...

uniqueness

---

Πάνε σχεδόν τρεις μήνες που ζω στην αθήνα...

Ακόμα δεν ξέρω πόση ώρα θα μου πάρει να φτάσω κάπου, και επειδή δεν αργώ ποτέ χάνω πολύ ώρα περιμένοντας.

Τα εξάρχεια είναι πολύ ωραία περιοχή, με ωραίες φατσούλες και γκομενάκια που κυκλοφορούν παντού... Δεν θα έλεγα όμως ότι οικιοποιήθηκα την ταυτότητα του εξαρχειώτη, αν και όλοι όσοι ακούν "εξάρχεια" πάνε να μου την αποδώσουν, καθώς όλα είναι ταυτότητα και όλοι βολευόμαστε με τα στερεότυπα...
Αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι την πλατεία και την Τοσίτσα, δεν μπορώ, όχι άλλη πρέζα. Όταν βλέπω καμμένα αμαξια χαλιέμαι, και όταν βλέπω κουτιά από χάπια στον δρόμο επίσης χαλιέμαι...

Τα πράγματα πάνε καλά, θα έλεγα ότι περνάω μια από τις πιο παραγωγικές και ευλογημένες περιόδους της ζωής μου, κυρίως για εργασιακούς λόγους.

Συνάντησα έναν - δυο ανθρώπους εδώ που μου φέρθηκαν γαμάτα, και ώρες ώρες σκέφτομαι ότι είμαι τυχερός άνθρωπος. Παρόλα αυτά, και παρόλο το γεγονός ότι κανείς δεν θα με έλεγε μοναχικό, κάποιες φορές τα βράδυα αργεί να με πάρει ο ύπνος. Η ερωτική?) μοναξιά με κατατρέχει...

Για κάποιο λόγο όλοι μου λένε ότι πρέπει να είμαι επιφυλακτικός με τους ανθρώπους, ότι οι άνθρωποι δεν "ξηγιούνται" σωστά εδώ...

Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό το ποστ ξεκινησα να το γράψω γιατί εδώ και έναν μήνα σχηματίζεται μια αίσθηση μέσα μου, ένα συναίσθημα ή μια ιδέα, και μόλις τώρα καταφέρνω να την αρθρώσω.
Η αίσθηση πως οι άνθρωποι χάνουν την μοναδικότητά τους. Είναι τόσοι πολλοί, τόσοι παρόντες, που ώρες ώρες αρχίζει να δημιουργείται η φράση μέσα μου "σιγά μην ασχοληθώ μαζί σου".

Και αυτό, όπως το περιγράφω, είναι απλά τρομακτικό, και πρέπει να το πολεμήσω.

Καλό βράδυ

...antony... new

---

Ηταν ένα βράδυ, πάνε ένα ή δυο χρόνια. Βγάζω το cd από τη σιντιέρα του αμαξιού μου, και κατεβαίνω...

"Στο δίνω, γιατί απλά πρέπει να πάψω να το ακούω. Το παίζω συνέχεια σχεδόν δυο μήνες... Θα σου αρέσει, λέγεται antony και... θα σου αρέσει"

Σήμερα μου έστειλε μέσω μεηλ - δεν ζούμε στον ίδιο τόπο πια - το καινούργιο του τραγούδι, που είχα ξεχάσει πως έβγαινε στην κυκλοφορία σήμερα.

Αντίδωρο

Κάντε ένα κλικ...

Boomp3.com

...but i don't know what to do...

---

...Γύρω στα 5, λέει, σχηματίζεται το υπερεγώ... Και τότε εγκολπώνουμε τα δύο αντίθετα, το αρσενικό και το θυληκό, δημιουργούμε τα αρχέτυπα...

Κάποιοι κάνουν την σύνθεση.

Σε κάποιους αυτά τα δύο βρίσκονται σε διαρκή πάλη, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους... Από την ώρα που ξυπνάνε μέχρι την ώρα που ξαπλώνουν, ακόμα και στα όνειρά τους... Το θετικό και το αρνητικό, το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος...

Φύλο, αντρισμός, κοινωνική ταυτότητα, ομοφυλοφιλία...

Θα βγάλω ποτέ νόημα;

υπνος

---

πήγα σε ένα συνέδριο το πρωί, μετά κολυμβητήριο, μετά έβγαλα χρήματα να πληρώσω το νοίκι, μετά πήγα σουπερ μάρκετ...

στο πεζοδρόμιο έξω από το σούπερ μάρκετ ένα τυπάκι αναίσθητο...

ψηλό παιδί, γύρω στα 30, με μια φόρμα αντίντας και ένα φανελάκι άσπρο... αδύνατος, ωχρό πρόσωπο, πρέζα...

κοιτάω γύρω μου, προσπερνάνε και άλλοι...

μπαίνω στο μαγαζί...

υπάρχει μια αμηχανία, στους πελάτες, στους υπαλλήλους, όλοι ρίχνουν κλεφτές ματιές, δεν ξερω τί να κάνω...

ξεκινάω να βάζω ψώνια στο καλάθι...

μπαίνει μια κυρία μέσα, ξανθιά, εντυπωσιακή, πολύ προσεγμένη... Τα χώνει στην υπεύθυνη... "δεν μπορώ να σας καταλάβω, ούτε ένα ποτήρι νερό δεν του δίνετε του παιδιού. Μπορεί να συμβεί και σε εσάς..." Η ανθρωπιά έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, από μια κυρία κομμωτηρίου...

δακρύζω... για μένα που είμαι τόσο αναίσθητος, για όλα τα καινούργια πράγματα που δεν ξέρω πως να διαχειριστώ, για τον θάνατο που βλέπω μπροστά μου καθημερινά...

είναι ο θάνατος ζωντανός, δεν το έχω ζήσει ποτέ τόσο σαρωτικά, αλλά είναι όντως ο θάνατος μπροστά σου... είναι σαν να αδειάζει το σώμα του άλλου, σαν να φεύγει η ζωή από μέσα του, και να έχεις ένα σαρκίο χωρίς ψυχή...

δεν ψώνισα...

την στιγμή που έβγαινα από το μαγαζί είχε φτάσει το ΕΚΑΒ και το παιδί είχε συνέρθει...

την άλλη φορά: τηλέφωνο στο 166 και νερό

μια εικόνα, ένα τραγούδι, ένα αντίο...

---

μια εικόνα...

(ζωοδόχου πηγής, bmw κάμπριο που έγινε στάχτες χθες βράδυ)

ένα τραγούδι...
(Sibastian Schuller: Where We Had Never Gone)
Boomp3.com

ένα αντίο...
είμαι πολύ κακός στα λόγια. έπρεπε να να σου είχα πει πόσο σε θαυμάζω. καλή τύχη στην αυστρία

sad music

---

μου έλεγε πως δεν καταλάβαινε γιατί ακούω τόσο μελαγχολική μουσική...

xiu xiu, bog people...

gays do not wash

---

no metronome

---

P.S. Thanx

relax, think of the revolution

---

Τον τελευταίο καιρό "μιλάω" με εικόνες γιατί τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά που αδυνατώ να τα επεξεργαστώ. Είναι σάββατο απόγευμα, έξω έχει ησυχία, και βιώνω αυτήν την υπέροχη αίσθηση πως ότι και να "πρέπει" να κάνεις θα πρέπει να γίνει από Δευτέρα, οπότε χαλάρωσε....

Το "βλαχάκι στην Αθήνα" - όπως με αυτοαποκαλούσα την τελευταία περίοδο - έμαθε να κινείται λίγο - λίγο, άρχισε να καταλαβαίνει που βρίσκεται, και άρχισε να καταλαβαινει και πράγματα που δεν του αρέσουν...

Κατάλαβα πως η αθήνα είναι μια πολύ ακριβή και σκληρή πόλη. Το κέντρο σύνταγμα - εξάρχεια - μοναστηράκι είναι ένας μικρόκοσμος που όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται. Και μπήκα για λίγο στο παιχνίδι αυτό της νυχτερινής ζωής - ένεκα αναζήτησης βραδινής εργασίας - και καθόλου δεν μου άρεσε.

Στο παιχνίδι αυτό έχεις δύο επιλογές: είτε δουλεύεις 10ωρα με κόκα για να είσαι executive και γαμάτος και δημιουργικός, είτε είσαι ένας ασήμαντος μικροαστός... PR, επαφές, μούρη, αλκοόλ... Θα ξεράσω...

Και κατάλαβα αυτό που το queer theory λέει: "πόσα λεφτά δίνεις το σαββατόβραδο για να είσαι gay/λεσβία"?

Κάθομαι και διαβάζω free press και ενστικτωδώς με πιάνει μια απέχθεια, καθώς καταλαβαίνω ότι αυτές οι φυλλάδες είναι εκφραστές και όργανα του σύγχρονου καπιταλισμού που ευφημηστικά το λέμε life style... Κουλτούρα για μαζική κατανάλωση, κουλτούρα που αποτελεί προϊόν, που επιδεικνύεται και επιβεβαιώνει το status των εναλλακτικών καταναλωτών του... Ακόμα και η εναλλακτικότητα των εξαρχείων μου γυρίζει τα άντερα, και αυτή καλουπωμένη, και αυτή στυλιζαρισμένη...

Ως αντίδραση στην εικονική ευδαιμονία της κεντρικής αθήνας, ένιωσα την ανάγκη να ξαναδώ τις ταινίες του LaBruce... Σε μια σκηνή που ένας ηθοποιός προσπαθεί να πείσει τον άλλον να τον αφήσει να του πάρει πίπα, του λέει: "Relax, think of the revolution"...


Σας αφήνω τώρα... Χρειάζομαι λίγο χρόνο για να χαλαρώσω και να αναλογιστώ την επανάσταση...

street stuff

---

ζωοδόχου πηγής

street talk

---

μπενάκη

street art (7)

---

σουλτάνη

street art (6)

---

τζαβέλλα

P.S. Καλό μήνα...

street art (5)

---

τζαβέλλα

family bonds

---

ονειρο...

είμαι στο πατρικό μου. ο μπαμπάς στην γνωστή θέση, η μαμά στη γνωστή θέση, εγώ στην απέναντι από την γνωστή θέση. κυριακάτικο τραπέζι, λευκό τραπεζομάντηλο στρωμένο...

οι γονείς μου μαλώνουν.

θυμώνω τρελά, είμαι 31 χρονών και δεν είμαι παιδί πια και θυμώνω τρελά, και αφήνω τον θυμό μου να βγει και πιάνω ένα - ένα τα σκεύη στο τραπέζι και τα σπάω στον απέναντι τοίχο δίπλα στο παραθυρο. ένα - ένα τα πιάνω και τα σπάω και δεν είμαι παιδί πια και δεν χρειάζεται να το βιώνω αυτό...

"Φτάνει πια. Φτάνει πια", ουρλιάζω...

Ήθελα να τους τηλεφωνήσω όλη μέρα σήμερα, να μου πουν ότι με αγαπάνε, αλλά δεν το έκανα



P.S. No comments for this post please...

street art (4)

---

πεζόδρομος κάθετος στην Α. Μεταξά

diversity

---

ειμαι σε ένα νέο μαγαζί, παίζει ένας φίλος μουσική, και πάω και εγώ αναγνωριστικά για να δω αν θα χωθώ να παίζω και εγώ... το νοίκι πολύ ψηλό, και ενώ το είχα λύσει το οικονομικό, βρέθηκα πάλι να έχω ανάγκη από λεφτά... αθήνα...

αθήνα με την mainstream gay κοινότητα... το house - funk - ti skata paizei twra κίνημα που ποτέ δεν κατάλαβα. και αισθάνομαι για μία ακόμη φορά το "δεν χωράς πουθενά, παντού περισσεύεις".

είναι τόσο μαζικό αυτό το mainstream που με κάνει να νιώθω ενοχικά... τι σκατά αδερφή είμαι. δεν παώ στην μαντόνα. αν είναι δυνατόν. αλλά άμα ερχόταν η anne clark να τραγουδήσει τα παλιά της θα έκοβα το ένα μου αρχίδι για να πάω να την ακούσω...

είμαι επιθετικός και το καταλαβαίνω από τις λέξεις που χρησιμοποιώ...

και μου έρχεται συνειρμικά μια στιγμή στο αμστερνταμ. είμαι σε ένα gay μαγαζί πριν 5 χρόνια και είναι δύο παιδάκια... ο ένας φαρδιά παντελόνια, στραβό αθλητικό καπέλο, τελείως skateborder και ο άλλος ντυμένος punk. και χορεύουν και κοιτάζονται με έρωτα, και αυτό είναι κάτι που όταν υπάρχει το βλέπεις...

και αισθάνθηκα -για πρώτη φορά, στα 26 μου- ότι αυτό που είμαι ίσως και να μην χρειαστεί να μπει σε καλούπι...

μόνο η διαφορετικότητα με παρηγορεί...

square

---

Ήμουν άνω πετράλωνα σήμερα, και σε μια πλατεϊτσα ήταν μαζεμένες 6-7 γιαγιάδες, και τρώγαν παγωτό ξυλάκι όλες μαζί, και έκανα σενάριο ότι μαζεύονται κάθε απόγευμα τα καλοκαίρια, και ακολουθούν αυτό το τελετουργικό, χωρίς απαραίτητο να είναι φίλες όλες αυτές, και ίσως και να υπάρχουν και αντιπάθειες και ίντριγκες - "άσε με μωρέ, δεν την ξέρεις τώρα την κυρά-Λένη". Καί κάτι γλύκανε μέσα μου, γιατί μου θύμησαν την μάνα μου που μεγαλώνει, και κάτι λίγισε μέσα μου, γιατί εγώ είμαι πολύ απόμακρος άνθρωπος και δεν θα μπορούσα ποτέ να κάτσω σε μια πλατεία με άλλους... όταν θα είμαι 80 χρονών...

εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους...

---

...είσαι από εκείνα τα παιδιά
που μέσα στο μυαλό τους έχουν
ένα σπασμένο πύργο ελέγχου
και ένα ραντάρ μες την καρδιά

boomp3.com

facespotting

---

θα μπορουσα ώρες να κοιτάζω τα graffiti στους τοίχους τριγύρω...

θα μπορούσα ώρες να κοιτάζω τις φάτσες που κυκλοφορούν... Βγαίνω έξω και το βλέμμα μου σταματάει να θαυμάσει όλα αυτά τα παράξενα πρόσωπα, τους μετανάστες, τους ψυχικά ασθενείς αποδεκατισμένους από την ζέστη, τα πρεζάκια στη γειτονιά μου, τις ντίβες στο γκάζι, τα ολτερνατιβάκια των εξαρχείων...

ήρθα. και τώρα ψάχνω να βρω την θέση μου εδώ...

νιώθω λίγο misplaced. Πως το λένε αυτό στα ελληνικά;

ψάχνω να βρω την θέση μου εδώ...

home, bitter-sweet home

---

Το σπίτι το βρήκα την περασμένη δευτέρα, μετά από την πρώτη μου επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο της βαβέλ. Ήθελα να πάρω το "Η Τελική Λήθη" του Κωστάκη Ανάν, συγκρατήθηκα και δεν είπα στην ευγενέστατη κυρία πόσα χρόνια διαβάζω το περιοδικό τους, και στα 10 βήματα αφότου έφυγα βρήκα το ενοικιαστήριο...

Σήμερα το πρωί ρώτησα που είναι το πλησιέστερο σουπερ μάρκετ για να πάρω μια σφουγγαρίστρα, και στο δρόμο πέρασα από την "Οδός Πανός"... Εντάξει, το ξέρω ότι μόνο εγώ συγκινούμαι με κάτι τέτοια, αλλά συγκινούμαι...

Τα εξάρχεια είναι πανέμορφα, η βεράντα μου ονειρική, το απόγευμα με επισκέφτηκε η γειτόνισσα που είναι ευγενέστατη, στο δρόμο ένα γκομενάκι φορούσε ένα t-shirt με το P των Portishead και χαμογέλασα...

Το σπίτι είναι πενταβρώμικο, είμαι μαλάκας και η ιδιοκτήτρια μου το έδωσε άβαφο, και σήμερα (με) βλαστημούσα...

Αύριο θα ξυπνήσω στις 6 γιατί στις 7 θα έρθει το φορτηγό, "Ναι, είναι στον τρίτο χωρίς ανσανσέρ, το ξέρω ότι είναι δύσκολο, όχι ένας βασικός μισθός είναι αρκετός, άλλα λεφτά δεν δίνω".

Σήμερα πήραμε 2 εισητήρια για την Πλάτωνος, δεν έχω ξαναπάει στο ηρώδειο...

Θα πάρω γάτο... Θα τον πώ Νάρκισσο, για να θυμίζω στον εαυτό μου να μην ξαναερωτευτώ άλλη φορά νάρκισσο. "Εχω έναν", θα μου λέω, "δεν χρειάζομαι άλλο"...

Όλα θα πάνε καλά, έτσι δεν είναι;

ονείρωξη

---

είμαι με έναν τύπο, κάπου...

υπάρχουν και άλλοι γύρω, δεν προσέχω τα πρόσωπά τους

ο τύπος είναι άσχημος, δεν εμπιστεύομαι την φάτσα του, και θέλει να μπει μέσα μου, θέλει να με βιάσει... αγχώνομαι

ξαφνικά με μια απότομη κίνηση άντί να κάνει αυτό που φοβάμαι παίρνει το πουλί μου στο στόμα του... όλο... τελειώνω μέσα του, αισθάνομαι τα υγρά μου να χτυπάν το λαρύγγι του...

ξυπνάω... βγάζω το σλιπάκι και συνειδητοποιώ ότι έχω γίνει χάλια... τρέχω στο μπάνιο, πόσο καιρό έχει να μου συμβεί αυτό; ευτυχώς δεν λέρωσα τα σεντόνια και τα μαξιλάρια που με φιλοξενούν...

είμαι στο νησί, βρήκα σπίτι, από δευτέρα η μετακόμιση, ακολούθησα τις συμβουλές σας, άλλα δεν λέω... :-)

πρέπει να ομολογήσω ότι τα πράγματα μου πάνε καλά τελευταία...

νέος ψάχνει

---

Τελευταίο βράδυ στο νησί. Το πληκτρολόγιο στα πόδια μου, η οθόνη σε μια πλαστική καρέκλα. Όλα έχουν πακεταριστεί, και μένει να πακετάρω τον Bob.

BOB stands for Battery Operated Boyfriend, έτσι λέω τον υπολογιστή μου...

Από αύριο Αθήνα.

Ψάχνω σπιτάκι...
Κάπου κεντρο υποθέτω...

Αν έχετε κάποια συμβουλή, κάποιο site, κάποιο tip, plz μην σιωπάτε...
I need all the help I can get...

my sweet ...

---

πακετάρω...

και το χειρότερο κομμάτι είναι όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που βρίσκονται σε συρτάρια και κουτιά, η ειδική βίδα για τη συναρμολόγηση επίπλων του ΙΚΕΑ, ένα γράμμα πέντε ετών με φωτογραφίες από την ολλανδία, ένας φακός για ποδήλατο χωρίς το ποδήλατο, ένα κουτί αντιϊσταμινικά που δεν έχει λήξει, πέντε παλιές κασσέτες...

ένα άδειο πακέτο prince. με έναν συνδετήρα και ένα post it, με τραγούδια να κατεβάσουμε, τα γράμματά του, το κράτησα, είχα πετάξει όλα τα άλλα, ειχα εξαφανίσει τα ίχνη του από το σπίτι μου, αλλά αυτό το κράτησα...

Never thought I'd get any higher
Never thought you'd fuck with my brain
Never thought all this could expire
Never thought you'd go break the chain

Me and you baby,
still flush all the pain away
So before I end my day
remember
My sweet prince
you are the one

neurosis

---

κάπου διάβαζα μια κριτική για τα ελληνικά blogs, ότι ένα 90% αφορά τις νευρώσεις των συγγραφέων του.... και αυτή εδώ η ανάρτηση έρχεται να επιβεβαιώσει την εν λόγω στατιστική...

ξαναμπήκα στο παιχνίδι του social networking. Ή μήπως για την συνομοταξία μας ονομάζεται sexual networking?

άνθρωποι που στη δεύτερη φορά που σου τσατάρουν σου λένε πόσο γοητευτικός είσαι και πόσο θα ήθελαν να σε γνωρίσουν, άνθρωποι έτοιμοι να οικοιποιηθούν τον ρόλο της στιμένης λεμονόκουπας επειδή δεν πετάς την σκούφια σου που είσαι μια ακόμη επαφή στο msn, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν θα μπορούσες να είσαι μόνο παθητικός, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν "έχεις κάνα παθητικό να τον πάρουμε παρέα"...

και η οργή μου στρέφεται σε εμένα...

που αν και καταλαβαίνω, αν και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω τους ανθρώπινους μηχανισμούς, με μια σχεδόν διαστροφικότητα, δεν μπορώ να αγνοήσω όλο αυτό το παιχνίδι... απλά δεν μπορώ...

σκέφτομαι ότι ίσως έχει να κάνει με τον μηχανισμό της εκπληρούμενης προφητείας... πως ίσως απλά πραγματώνω το στερεότυπο... έτσι απλά για να ανήκω κάπου... ακόμα και αν αυτό το κάπου ώρες ώρες ομοιάζει με κρανίου τόπο...

Τυχαίο σεξ στην παραλία , σεξ σπίτι μου με ανθρώπους που το ξέρω πως θα φύγουν από τη ζωή μου, κάνω ακρίβως αυτό που με πονά... Κάνω όλα όσα μπορώ για να μην είμαι επί της ουσίας ένας άνθρωπος που βιώνει τον ερωτισμό του, αλλά που τον σκορπά, τον διασκεδάζει, τον ξοδεύει...

Δεν ξέρω, δεν είναι θλιβερό να έχεις συνείδηση ότι κάτι είναι λάθος αλλά να συνεχίζεις να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, ξανά και ξανά και ξανά, και να πληρώνεις για τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια λάθη;

Whatever, wherever, have a nice day

θα ξεράσω

---

από την mailing list του gayworld.gr από την οποία σκέφτομαι σοβαρά να ξεγραφτώ...

objects in mirror are closer than they appear

---

Τους Gravitysays_i τους πρωτοάκουσα από την Μέμα, το χειμώνα, που αναφερόταν σε αυτούς με την εμμονή και τον ενθουσιασμό που την χαρακτηρίζει (παρεμπιπτώντος, αν κάποιος ξέρει που κάνει εκπομπή επί του παρόντος ας με ενημερώσει, μου έχει λείψει η φωνή της).



Είναι έλληνες, το άλμπουμ τους λέγεται The Roughest Sea, κυκλοφορεί από την εταιρία Σείριος και δεν ξέρω άλλα πέρα από το ότι το Objects in Mirror are closer than they appear είναι μακράν ένα υπέροχο κομμάτι, και όποτε το παίζω με ρωτάνε "τί είναι αυτό";


boomp3.com

στερητικό ερεθισμάτων

---

Γιναν κάποιες μελέτες, παιδιιών που μεγάλωσαν στο περιβάλλον ορφανοτροφείων στην περσία.

Τα παιδιιά αυτά μεγάλωναν σε άσπρα κρεβατάκια, με άσπρους τοίχους τριγύρω, ενώ το προσωπικό στήριζε τα μπουκάλια με το γάλα σε ειδικά στηρίγματα, για να μην χάνουν χρόνο ταΐζοντας τα βρέφη.

Τα παιδιά αυτά δεν εκτέθηκαν στα καταλληλα ερεθίσματα κατά τις κρίσιμες περιόδους ανάπτυξης, καμία μητρική φιγούρα, κανένα χρώμα, καμία μουσική.

Μεγαλώνοντας έγιναν είτε επιθετικά, είτε απαθή, είτε υπερευάλωτα....

Αυτήν την εικόνα έχω για το νησί.

Νιώθω πολύ οργή μέσα μου. πολύ οργή που ώρες ώρες γίνεται θλίψη.

Νιώθω σαν κάποιος να μου έχει στερήσει πράγματα εδώ και 3 χρόνια... Πολύ οργή...

Στις εξετάσεις τα πήγα πολύ καλά, και είμαι μέσα  στο μεταπτυχιακό γα του χρόνου.

retrospection

---

Μερικά πράγματα σου παίρνει χρόνο να τα συνειδητοποιήσεις...

3 χρόνια. 3 ολόκληρα χρόνια

είχαμε έρθει 3 παιδιά ταυτόχρονα στα νησί και στη δουλειά μας φώναζαν "η αγία τριάς"...
τον πρώτο χρόνο έφυγε ο πρώτος, τον δεύτερο η δεύτερη, τον τρίτο εγώ.

με ρωτήσε κάποιος προχθές πως τα πέρασα στο νησί. δεν είχα απάντηση. ήθελα χρόνο να σκεφτώ. και βρήκα την απάντηση στα βιβλία που διαβάζω.

"στερητικό ερεθισμάτων" ήταν για μένα το νησί.

είμαι 31 χρόνων, δεν είμαι παντρεμένος, δεν έχω σταθερό σπίτι, ετοιμάζομαι να αλλάξω επάγγελμα, να ξανασπουδάσω, να τα πάρω τα πράγματα από την αρχή, και όταν βάζω μουσική στο μαγαζί που βάζω μουσική χορεύω μόνος μου... το αγαπημένο μου t-shirt έχει τον david bowie, και φοράω σκουλαρίκι. μου αρέσει να κάνω μπάνιο γυμνός, στις διακοπές κάνω free camping και είμαι ομοφυλόφιλος.

δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπους σαν και εμένα σε μικρά μέρη. δεν χωράμε πουθενά.
το έχω ξαναπεί, το έχω ξαναγράψει...
σαν το kinder έκπληξη νιώθω εδώ. που κανείς δεν το περιμένει, και όταν το ανακαλύψει κανείς δεν ξέρει τί να το κάνει...

με κοιτάνε περίεργα, δεν είναι σύνδρομο καταδίωξης, αυτό το πέρασα... "Σε είχα προσέξει από το ντύσιμό σου", μου είχε πει ένα παιδί που πηδηχτήκαμε ένα βράδυ, "και είχα πει, ¨τί κάνει αυτός εδώ"?

το έχω αγαπήσει το νησί. στο κινητό μου έχω μια φωτογραφία της παραλίας μου. στα κλειδιά μου ένα μπρελόκ με το σχήμα του. στο αμαξι μου οι πινακίδες θα μου θυμίζουν πάντα τα 3 χρόνια εδώ...

και οι άνθρωποι... υπήρξα τυχερός. οι άνθρωποι μου φέρθηκαν καλά, και πολλοί από αυτούς θα μείνουν στη ζωή μου...

αυτά, "άλλο δεν μπορώ, τώρα να σταματήσουμε λίγο" που ψιθύριζε κάποτε η τσανακλίδου...
ευχαριστώ που διαβάσατε τις σκέψεις μου...

άλλο

---

άλλο eurovision

άλλο joy division

time to go...

---

Απο του χρόνου οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με οδηγούν στην αθήνα

17 χρόνια στο μέρος που γεννήθηκα
9 χρονια στη θεσσαλονικη
1 χρονος στο άμστερνταμ
1 χρονο φανταρος
3 χρονια στο νησί

και τώρα αθήνα...

η αθήνα με ελκύει και με τρομάζει ταυτόχρονα

έχω πάρει το τρένο από καλλιθέα, και μετά μετρό για ομόνοια, εργάσιμη μέρα, χιλιάδες κόσμος περνάει μπροστά από τα μάτια μου, όλοι βιαστικοί, όλοι αγχωμένοι, χιλιάδες πρόσωπα, ζωές, άνθρωποι, περνούν μπροστά από τα μάτια μου, και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι είμαι ένας μέσα στα τέσσερα- πέντε εκαττομύρια που περιφέρουν το σαρκίο τους σε αυτό το μικρό κομμάτι γης. ...Και αυτό με εκανε να αισθανθώ πολύ ασήμαντο...

Θα δούμε...

Σε δυο βδομάδες δίνω εξετάσεις για το μεταπτυχιακό...

Όταν τελειώσω αυτό το ποστ θα πάω για μπάνιο... όταν με λούζει το φως νιώθω όμορφα, νιώθω η ζέστη να πλυμμηρίζει το μέσα μου....

New Weird America - Freak Folk

---

New Weird America [βλέπε wikipedia] λέγεται ένα νέο κίνημα από καλλιτέχνες στην αμερική, με προεξέχοντα τον Devendra Banhart, την Joanna Newsom, τον Antony Hegarty, τις Cocorosie...

Εκλεκτικές συγγένειες...
O Banhart τραγουδάει με τον Gael Garcia Bernal,
ο Banhart κάνει δίσκο με την Jana Hunter,
γράφει τραγούδι για τις Cocorosie
στον ίδιο δίσκο τραγουδάει ο Αntony,
στον δίσκο του Antony συμμετέχει ο Rufus,
ο Antony γράφει ένα τραγούδι με την Joan As a Policewoman, κλπ κλπ

Μάζεψα μερικά τραγούδια, τα zipαρα, τα ανέβασα στο rapidshare....

{το Link στα comments}

Καλή ακρόαση

nightmare

---

Είχε προηγηθεί τηλεφώνημα μιάσιμης ώρας που κατέληξε στο να του εξηγώ ότι δεν κάνει αυτός κάποιο λάθος... Ότι το πρόβλημα είναι στους ρόλους. Έχουμε λάθος ρόλους... Εγώ είμαι ερωτευμένος και αυτός όχι...

Και μετά ήρθε στο νησί... Για τέσσερεις μέρες... Στο σπίτι μου, στο κρεβάτι μου, στην αγκαλιά μου... Του ζήτησα να μείνει ένα βράδυ παραπάνω, μου ζήτησε να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι...

Τον πήγα στο αεροδρόμιο, ξύπνησα αξημέρωτα, γύρισα και είδα όνειρο

Είμαι στη τουαλέττα, πρωί, πάω να κατουρήσω, και το πουλί μου είναι πρησμένο, και υπάρχει αίμα... Αίμα βαθύ κόκκινο, πυχτό βγαίνει από το πετσάκι, δεν είναι πληγή, είναι αιμοραγία με βαθύ κόκκινο πυχτό αίμα...

τα τριαντάφυλλα στον κήπο άνθησαν, και θυμάμαι που του τα έβαζα σε έναν φάκελο και του τα έστελνα...

ο antony είναι δικός του, και αυτό το τραγούδι πάντα θα μου τον θυμίζει...

snapshots

---

στον ηλεκτρικό από πειραιά για για σταθμό λαρίσης:
Μια απίστευτη ξανθιά, με μπότα και βλαχοτρέντυ γυαλιά τζάκι Ο, στέλνει μήνυμα δίπλα μου. "Καλημέρα έρωτά μου"...

στο τρένο για σαλονίκη, μια κυρία δίπλα μου διαβάζει με προσήλωση ένα βιβλίο, και κάνει αυτό που κάνω και εγώ όταν αφομοιώνω νέα γνώση. Σταματάει και αναλογίζεται αυτά που διαβάζει. Εγώ διαβάζω για τις εισακτέες ενός μεταπτυχιακού, αυτή διαβάζει ένα χριστιανικό βιβλίο, και η λεπτομέρεια που τσακίζει: έχει έναν σελιδοδείκτη με την εικόνα του χριστού...

στο πάρκο των σκύλων, γνωρίζω ένα παιδί στα 26. "Εσύ τί κάνεις"; ρωτάω. "Δουλέυω, προσπαθώ να επιβιώσω". Δεν ρωτάω τίποτα άλλο μετά...

Η ναβαρίνου ήταν πολύ όμορφη χθες, νεα παιδιά με μαλλιά και περιέργα t-shirt, στην παραλία κατέβηκε η μισή πόλη και έκανε βόλτα, κάθονταν στα παγκάκια και στα γρασίδια, και αισθάνομαι ότι εδώ δεν είμαι ξένος....

beautiful boyz

---

όταν ανακαλύπτω ένα τέτοιο τραγούδι όλα σταματάνε για λίγο γύρω μου...

Cocorosie & Antony

H Anne Clark στην ελλάδα

---

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη (Principal Club Theater)
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008 στην Αθήνα (Gagarin 205)

Eισιτήρια προς 30 euro θα προπωλούνται από την επόμενη εβδομάδα (5 Μαρτίου) στα Ticket House και στο www.ticketpro.gr

Γνώρισα την μουσική της πριν από πέντε περίπου χρόνια... Είχα τελειώσει τον στρατό, είχα χωρίσει από τον πρώτο μου έρωτα, και ένας dj στο stretto μου έγραψε το hopeless cases... Έτσι, μακρυά από το κίνημα του new wave, μακρυά από την εφήμερη δημοτικότητά της, την γνώρισα, εγώ και αυτή φτιάξαμε έναν δικό μας κόσμο, όπου αυτή τραγουδούσε ή απήγγειλε και εγώ την λάτρευα...

Όταν ακούω τη μουσική της είμαι σε επικοινωνία με το είναι μου...
Νιώθω το πάθος στην λονδρέζικη προφορά της, παθιάζομαι να καταλάβω τις λέξεις γιατί αισθάνομαι ότι μιλάνε μέσα μου...

Το Now, το Our Darkness, το Power Game...

The Last Emotion

Αυτό το τραγούδι αισθάνομαι ότι είναι δικό μου, επειδή απλά κανείς δεν νομίζω να το έχει αγαπήσει τόσο

Radiohead - Up On The Ladder

---

---

Μου έδειξε πως μετατρέπεται μια jpeg σε διτονία...

Του κατέβασα άπειρες μουσικές, φάγαμε, κάναμε βόλτα στην παραλία, πήγαμε εκδρομές, είδαμε ταινίες...

Πίνει κόκα κόλα μαζί με το φαγητό του. Και είχα ξεχάσει πόσο του αρέσουν τα μανιτάρια. Και τα μπισκότα αμυγδάλου...

Και ρεύεται ηχηρά μετά το φαΐ...

Και όταν τον παίρνει ο ύπνος κουλουριάζει τα χέρια του σαν μικρό παιδάκι...

Και όταν κοιμόμαστε αγκαλιά σφίγγει το χέρι μου στην καρδιά του πάνω...

Δεν ξέρω τί είναι αυτό που μας κάνει και ερωτευόμαστε... Τι ενεργοποιεί τις ενδορφίνες...
Ίσως είναι μια συχνότητα φωνής... Ίσως ένα άρωμα... Αυτόν τον άνθρωπο τον έχω ερωτευτεί... Βαθιά...

Δεν το έζησα, δεν θα το ζήσω ποτέ...

Τέλειωσε...

ex

---

Αύριο έρχεται ο πρώην μου στο νησί...

Για τετραήμερο...

Και εγώ είμαι μουδιασμένος.

Δεν ξέρω γιατί του ζήτησα να έρθει, δεν ξέρω γιατί θέλησε να έρθει...

Ένας χρόνο μου πήρε να μην πονάω... Και αύριο έρχεται...

"Δεν το περίμενα ότι θα χωρίσετε, είχα δει τη λάμψη στα μάτια σας"

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Εμένα μάλλον μου αρέσει να πεθαίνει πολλές φορές...

καμπάνα για ρατσισμό

---

Αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία 15/03/08

Καμπάνα για ρατσισμό

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

«Καμπάνα» 60.000 ευρώ έριξε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στην Εθνική Ασφαλιστική, διότι αρνήθηκε να συνάψει συμβόλαιο ασφάλειας ζωής σε ομοφυλόφιλο, αφού προηγουμένως προχώρησε σε αθέμιτη συλλογή προσωπικών στοιχείων, τα οποία αφορούσαν την ερωτική του ζωή.

Η ιστορία ξεκίνησε το 2001, όταν ο προσφεύγων, προκειμένου να συνάψει ασφάλεια ζωής στην εταιρεία, του ζητήθηκε να συμπληρώσει αίτηση και να απαντήσει και στην ερώτηση εάν έχει εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Οταν γνωστοποίησε ότι δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, διότι είχε απαλλαγεί παίρνοντας προσωρινό απολυτήριο ακαταλληλότητας στο οποίο είχε κριθεί Ι5, τότε του ζητήθηκε να προσκομίσει το απολυτήριο στρατού, πράγμα που έκανε. Πέρασαν όμως δύο μήνες και το συμβόλαιο δεν είχε καταρτιστεί, με αποτέλεσμα να απευθυνθεί στην Εθνική Ασφαλιστική και, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, υπάλληλος της εταιρείας τού είπε προφορικά ότι δεν τον ασφαλίζουν γιατί είναι ομοφυλόφιλος. Τότε υπέβαλε αίτημα να του απαντήσει εγγράφως η εταιρεία, η οποία με επιστολή της εξέφραζε τη λύπη της διότι δεν μπορεί να προχωρήσει στη σύναψη της ασφάλισης, επικαλούμενη «ιατρικά και στατιστικά δεδομένα και την πάγια τακτική που ακολουθεί η εταιρεία σε τέτοιες περιπτώσεις».

Καμία απάντηση

Μετά την καταγγελία, η Αρχή κάλεσε την Εθνική Ασφαλιστική να διευκρινίσει σε ποια ακριβώς ιατρικά και στατιστικά δεδομένα βασίστηκε για να απορρίψει την πρόταση ασφάλισης και ποιες είναι συγκεκριμένα οι «ανάλογες περιπτώσεις» που συνθέτουν την «πάγια τακτική» της εταιρείας. Δεν έλαβε όμως καμία ουσιαστική απάντηση.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Αρχής, οι εκπρόσωποι της εταιρείας ισχυρίστηκαν ότι το αίτημά του απορρίφθηκε όχι λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού, αλλά διότι το απολυτήριο στρατού τον χαρακτήριζε Ι5. Παραδέχθηκαν, ωστόσο, ότι ο συγκεκριμένος δεν υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί η πραγματική κατάσταση της υγείας του.

Σύμφωνα με την απόφαση της Αρχής (3/2008), μόνο από το γεγονός ότι δεν υπηρέτησε στον στρατό εξαιτίας των σεξουαλικών του προτιμήσεων, δεν προκύπτει ούτε συγκεκριμένη βλάβη ούτε κίνδυνος της υγείας του που, ενδεχομένως, να μπορούσαν να δικαιολογήσουν την απόρριψη της πρότασής του για ασφάλεια ζωής. Οπως επισημαίνουν τα μέλη της Αρχής, που συνεδρίασαν υπό την προεδρία του Δ. Γουργουράκη, η εταιρεία δεν είχε δικαίωμα να επεξεργαστεί τα προσωπικά δεδομένα που αφορούσαν αποκλειστικά στην ερωτική του ζωή προκειμένου να καταρτίσει το συμβόλαιο, με αποτέλεσμα να παραβιάσει τον σχετικό νόμο. Με αυτό το σκεπτικό επέβαλε στην Εθνική Ασφαλιστική πρόστιμο 60.000 ευρώ

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS

---

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα 'συμβόλαιο συμβίωσης' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό 'συμβόλαιο' μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ


In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination. They face it daily from their families, in their social lives and in the professional field.

But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.

According to press reports, the greek government is preparing to introduce a domestic partnership 'contract' EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere 'contract' can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the greek Constitution, as well as european human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 european nations.

The aim of this intervention is to make sure that european institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.

This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent.

GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION

portishead - the rip

---

Επέστρεψαν.... Το ακούω τώρα...

αριστούργημα

lena

---

ΟΤΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ, ΠΟΤΕ

http://www.ert-archives.gr/wpasV2/public/p02-view.aspx?titleid=7232&action=mView&mst=00:00:00:00

Πολιτικός Γάμος;

---

Αντιγράφω από gayworld

Στην Καισαριανή θα γίνει την επόμενη εβδομάδα, ο πρώτος πολιτικός γάμος ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, μέλος της Ομοφυλοφιλικής και Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδος.

«O γάμος θα είναι μεταξύ δύο γυναικών και θα γίνει σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο νόμος 1250/82, ο οποίος ορίζει τον πολιτικό γάμο», λέει ο κ. Βαλλιανάτος, που επικαλείται την επιστημονική άποψη της καθηγήτριας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεοφανώς Παπαζήση. Σύμφωνα με τη γνωμάτευση, «στον νόμο για τον πολιτικό γάμο δεν υπάρχει πρόβλεψη για το φύλο των δύο ατόμων που παντρεύονται. Συνεπώς είναι νομικά κατοχυρωμένος ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων». Ο κ. Βαλλιανάτος επικαλείται επίσης και τον Αλέξη Τσίπρα: «Ο νυν πρόεδρος του ΣΥΝ, σε ομιλία του ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στο gay pride της Αθήνας πριν από τρία χρόνια, είχε υποστηρίξει ότι “με το ισχύον νομικό σύστημα, δηλαδή τον νόμο 1250/82 που καθορίζει τις προϋποθέσεις του πολιτικού γάμου, απλά χρειάζεται δήμαρχος που να καταλαβαίνει», θυμάται ο κ. Βαλλιανάτος, που επικαλείται και συναντήσεις με το Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΝ. « Η θέση μας είναι υπέρ του πολιτικού γάμου και μεταξύ ομοφυλοφίλων», είπε στα «ΝΕΑ» ο μέχρι χθες υπεύθυνος του Τμήματος κ. Χρ. Παπαδόπουλος.

hiv denialism

---

Αντιγράφω από περιοδικό βαβέλ, τεύχος Φεβρουαρίου 2008:

Συνέντευξη της δημοσιογράφου Celia Farber.

"Δημιούργησαν τον HIV ως αρνητικό θεό: τρομακτικό και άπειρο και αόρατο και, που δεν ξέρουμε τί είναι, πού είναι, πότε είναι, και όμως είναι πανταχού παρών. Πίχνει μια πυκνή σκιά φόβου και μίσους. Τρόμου για τους άλλους. Τρόμου για ότι είναι ζωή."

"Η σημερινή εκτίμηση είναι ότι το ΑΖΤ σκότωσε 300.000 ανθρώπους"

"... Η μάχη μου εναντίον των απόψεων εκείνων που θεωρούσαν το AIDS θανατική καταδίκη ξεκινάει από την αίσθηση ότι είναι σαδιστικό και αρρωστημένο και επικίνδυνο, μια κοινωνική ελίτ - με την εξουσία του χρήματος, την εξουσία στα μέσα, την εξουσία στην πολιτική - να στιγματίζει κάποιους ανθρώπους ως ετοιμοθάνατους, με τη βοήθεια της ιατρικής και της ιατρικής τεχνολογίας. Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο εχει ξανασυμβεί ποτέ στην ιστορία της ιατρικής..."

Για να καταλάβετε τα όσα αντιγράφονται παραπάνω, πρέπει να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη. Μια "αιρετική" άποψη αναφορικά με τον ιο....

σπασμένη καπότα, χωρισμός και ένα μωρό....

---

Όλα μοιάζουν θολά την τελευταία περίοδο...

Μια κοπότα έσπασε χωρίς να το καταλάβουμε, ένα τράβηγμα που δεν ξέρουμε αν έγινε, ένα τεστ που έγινε βιαστικά, και μια αφορμή για έναν χωρισμό...

Τώρα, όταν παίζω μουσική στο μαγαζί που παίζω μουσική, γυρνάω μόνος, καλή ώρα...

6 η ώρα τα χαράματα και ο εγωισμός μου δεν περνάει....

Πήγα και είδα τους φίλους μου, ταξίδι αστραπή.

Σαραντάρισε η μπέμπα, και τα μικρόβιά μου δεν την απειλούν. Έπλενα τα χέρια μου με οινόπνευμα, πρόσεχα τα πάντα...

Και μια μάνα που ξυπνάει απότομα από έναν θόρυβο, και που αντί να κοιτάξει το μέρος από όπου προήλθε ο θόρυβος, κοιτάει την μικρή... Λες και δεν κοιμάται ποτέ... Το μωρό, όλα τα άλλα είναι ασήμαντα.

a song for spring

---