στον ηλεκτρικό από πειραιά για για σταθμό λαρίσης:
Μια απίστευτη ξανθιά, με μπότα και βλαχοτρέντυ γυαλιά τζάκι Ο, στέλνει μήνυμα δίπλα μου. "Καλημέρα έρωτά μου"...
στο τρένο για σαλονίκη, μια κυρία δίπλα μου διαβάζει με προσήλωση ένα βιβλίο, και κάνει αυτό που κάνω και εγώ όταν αφομοιώνω νέα γνώση. Σταματάει και αναλογίζεται αυτά που διαβάζει. Εγώ διαβάζω για τις εισακτέες ενός μεταπτυχιακού, αυτή διαβάζει ένα χριστιανικό βιβλίο, και η λεπτομέρεια που τσακίζει: έχει έναν σελιδοδείκτη με την εικόνα του χριστού...
στο πάρκο των σκύλων, γνωρίζω ένα παιδί στα 26. "Εσύ τί κάνεις"; ρωτάω. "Δουλέυω, προσπαθώ να επιβιώσω". Δεν ρωτάω τίποτα άλλο μετά...
Η ναβαρίνου ήταν πολύ όμορφη χθες, νεα παιδιά με μαλλιά και περιέργα t-shirt, στην παραλία κατέβηκε η μισή πόλη και έκανε βόλτα, κάθονταν στα παγκάκια και στα γρασίδια, και αισθάνομαι ότι εδώ δεν είμαι ξένος....