Όταν ξεκίνησα να κάνω chat τα smilies ήταν ακολουθία τριών χαρακτήρων, όχι ένα εικονίδιο. :-p. Gaygr και undernet, το περιβάλλον του mirc, lol, stats και ping me. Όταν έκανες private σε κάποιον αυτός μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε, οπουδήποτε, δεν είχες μια εικόνα του και η ανταλλαγή φωτογραφιών ήταν δυνατή μόνο μέσω DCC ή με τον κλασσικό τρόπο μέσω mail.
Είχα ορκιστεί ότι δεν θα ξανακάνω chat αφότου γνώρισα τυχαία κάποιον που αποδείχθηκε πως ήταν operator του gayhellas (να ανοίγουμε το παράθυρο μια φορά το μήνα, να αερίζεται λίγο το σπίτι, καλά;) και αφότου διαπίστωσα πως είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις junkie (Πω πω, ξημέρωσε πάλι…).
Τα χρόνια πέρασαν, και επειδή δεν είμαι φανατικός χριστιανός έχω μια ευκολία στο να πατάω όρκους. Gaydar εδώ, gaydar εκεί, τι συμβαίνει βρε παιδιά, τι είναι τούτο πάλι, πολύς ντόρος γίνεται… Ε, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να πάρει τον κακό τον δρόμο.
Στην αρχή κάνεις ένα απλό registration, μετά σου λένε γράψε κάτι στο προφίλ σου βρε παιδάκι μου, μετά σου ζητάνε και φωτό, και πριν το καταλάβεις το προφίλ σου "has been viewed 16000 times", και τις παρασκευές τα βράδια ξέρεις πως είναι πιο εύκολο να γνωρίσεις κάποιον μέσω dar που να "ξέρει τι θέλει", παρά βγαίνοντας σε ένα μπαράκι και λιβανίζοντας το ποτό σου με τις ώρες…
Ξάφνου αποκτάς μια δεύτερη προσωπικότητα. Το προφίλ σου γίνεται προέκταση του εαυτού σου, και προσπαθείς να αναγνωρίσεις μέσα από τα προφίλ των άλλων αυτόν που σου κάνει. Και συναντάς ότι μπορείς να φανταστείς…
Εμένα η αγαπημένη μου κατηγορία είναι οι παντρεμένοι-bisexoual-παθητικοί. (Τους θαυμάζω. Πως μπορούν και διαχειρίζονται τόσο αλληλοσυγκρουόμενες ιδιότητες;). Μετά είναι οι Real-kentro-now. ("Geia soy. Ti psaxneis?". Δεν ξέρω, εσείς πουλάτε κάτι;). Οι επιθετικοί. ("kai giati mpaineis sto dar ama den eisai gia real?"; Ζητώ ταπεινά συγνώμη, δεν θα το ξανακάνω). Οι δεν-το-ξέρει-η-μαμά-μου. ("Prosferw kai zitaw exemitheia kai diakritikotita"). Τα κοινωνικά-ζευγάρια. ("Theleis na perasoume kala oi treis mas?". Πάνω από πόσους παύει να είναι αίσθημα είπαμε;). Αυτοί που εξασκούν μια συγκεκριμένη σεξουαλική συμπεριφορά (με nick όπως pissboy, footlover κλπ). Οι είδα-φως-και-μπήκα ("psaxnw ena filaraki na pername kala, den eimai gay egw"). Και επίσης φαντάζομαι πως μπορείς να βρεις και άλλες κατηγορίες όπως χριστιανούς μοτοσικλετιστές, bareback μορμόνους ή versatile φιλοβασιλικούς. Άβυσσος…
Μια εναλλακτική πραγματικότητα, μια "αχαρτογράφητη περιοχή" που έλεγαν οι Στέρεο Νόβα, που όσο και αν θέλεις να την αρνηθείς είναι εκεί, ή μάλλον δεσπόζει. Υπερβαίνει την ευκολία του ψωνιστηριού, ξεπερνάει τον γενεσιουργό του σκοπό.
Τις προάλλες ένας φίλος μου έλεγε πως έχει partner link στο προφίλ του. Άλλο και τούτο. Άμα έχεις γκόμενο μπορούν με ένα απλό κλικ οι υπόλοιποι να δουν και το προφίλ του συντρόφου σου. Σε ένα μπαρ στο κέντρο της Σαλονίκης υπάρχει ένα τετράδιο όπου μπορείς να περιγράψεις τον εαυτό σου και τι ψάχνεις, και οι άλλοι μπορούν να σου αφήσουν ένα μήνυμα σε ένα φάκελο. Στην Athens Voice, στη στήλη "σε είδα", αντί να φλερτάρεις κάποιον που σου γυάλισε του αφήνεις μήνυμα. Προφίλ και messages παντού. Βγαίνεις έξω και βλέπεις ανθρώπους που έχεις ήδη κλικάρει, και όταν μπερδεύονται οι πραγματικότητες δεν ξέρεις πώς να φερθείς. Α, κοίτα να δεις, έχει και σάρκα αυτό το προφίλ. Σε φορμάτ JPEG φαινόταν αλλιώς. Πως του κάνω priv; Τιιιι, πρέπει να πάω να του μιλήσω; Δεν είσαι σοβαρός.
"There's no room for ideals in this mechanical place" τραγουδούσε η Anne Clark κάποτε. Με τρομάζει ο ατομισμός, με τρομάζει η χαρακτηροθωράκιση. Δεν είμαι τεχνοφοβικός, ούτε νοσταλγός του rock'n'roll. Απλά, έχω την αίσθηση πως η πιθανότητα να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που σε ελκύει, να φλερτάρεις, να γοητευτείς, γίνεται όλο και πιο αμυδρή. Και τι, φταίει το dar γιαυτό; Το γνωστό ερώτημα: η κότα έκανε το αβγό; Το dar είναι σημείο των καιρών, γέννημα της εποχής του και είμαστε όλοι κομμάτι του. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.
Το βλέπω να συμβαίνει: Θα πάω κάποια στιγμή να μιλήσω σε κάποιον και θα μου πει: "No fats, no fems, pls. Kai, filaraki, an den exeis face pic don't bother".
(Για λόγους copyright πρέπει να αναφέρω ότι μέρος του κειμένου είχε δημοσιευτεί στο 10%)
