http://silentcrossing.files.wordpress.com/2012/02/511.jpg?w=640&h=457
Υπάρχει μια εικόνα από την παιδική μου ηλικία:
Κάνουμε βόλτα με την αδερφή μου και την μητέρα μου, και μας αγοράζει από ένα σουβλάκι (ντάξει, καλαμάκι εννοώ). Η ίδια δεν πήρε για τον εαυτό της. Έτσι μεγάλωσα, με επιδιορθωμένα ρούχα από ξαδέλφια, με λιγοστά αγοραστά πράγματα και με μια συνεχή υπερπροσπάθεια από την μάνα μου να ανασκευάζει την ανέχειά μας σε παιχνίδι.
Χθες πήγα στο Μοσχάτο για μια δουλειά. Όταν πήγαινα εκεί που έπρεπε να πάω, είδα μια γιαγιά στο πάρκο να πουλάει παιδικά σοσόνια που εμφανώς είχε πλέξει μόνη της.
Όταν έφευγα από εκεί που έπρεπε να πάω, είδα μια άλλη γιαγιά σε ένα περβάζι να στέκει με χαμηλωμένο το κεφάλι και παρατεταμένο χέρι. Γύρισα πίσω και της έβαλα λίγα ψιλά στο χέρι. Την είχε πάρει ο ύπνος, και το χέρι μου την ξύπνησε. "Ω... Ευχαριστώ".
Γαμίδια.
Εμείς να πεινάσουμε,στα αρχίδια μας, όχι οι γιαγιάδες και οι παπούδες ρε παιδιά... Όχι αυτοί.
Κάνουμε βόλτα με την αδερφή μου και την μητέρα μου, και μας αγοράζει από ένα σουβλάκι (ντάξει, καλαμάκι εννοώ). Η ίδια δεν πήρε για τον εαυτό της. Έτσι μεγάλωσα, με επιδιορθωμένα ρούχα από ξαδέλφια, με λιγοστά αγοραστά πράγματα και με μια συνεχή υπερπροσπάθεια από την μάνα μου να ανασκευάζει την ανέχειά μας σε παιχνίδι.
Χθες πήγα στο Μοσχάτο για μια δουλειά. Όταν πήγαινα εκεί που έπρεπε να πάω, είδα μια γιαγιά στο πάρκο να πουλάει παιδικά σοσόνια που εμφανώς είχε πλέξει μόνη της.
Όταν έφευγα από εκεί που έπρεπε να πάω, είδα μια άλλη γιαγιά σε ένα περβάζι να στέκει με χαμηλωμένο το κεφάλι και παρατεταμένο χέρι. Γύρισα πίσω και της έβαλα λίγα ψιλά στο χέρι. Την είχε πάρει ο ύπνος, και το χέρι μου την ξύπνησε. "Ω... Ευχαριστώ".
Γαμίδια.
Εμείς να πεινάσουμε,στα αρχίδια μας, όχι οι γιαγιάδες και οι παπούδες ρε παιδιά... Όχι αυτοί.
