"ΟΛΗ Η ΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΛΑΧΑΝΑ ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ"








Wednesday, February 6, 2013

η ελπίδα για αντίσταση


Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω και δεν μπορώ να βρω μια θετική σκέψη να κάνω. Ξυλοδαρμοί συλληφθέντων (και τα αντίστοιχα τσιτάτα "η δημοκρατία εκδικείται"), απόκρυψη ειδήσεων, δημοσιογράφοι που κάνουν προπαργάνδα, επίταξη και άλλοι στρατιωτικοί νόμοι, αυθαιρεσία των αρχών, ξεπούλημα των πάντων, ο τσαμπουκάς των μπάτσων...

Όλα αυτά που μας έλεγαν γίνανται πραγματικότητα τελικά. Είχαν δίκιο.

Κατάντια φίλε... Ήλπιζες εσύ ότι θα ζήσεις σε αυτήν την κοινωνία;

Και μένω σπίτι, μουδιασμένος. Δεν είμαι μόνος, είμαστε πολλοί ανίκανοι να αντιδράσουμε και θλιμμένοι λόγω αυτής της ανικανότητας.

Και ξαφνικά, μες στις τύψεις σου και την μιζέρια σου και τον φόβο για το μέλλον έρχονται 4 παιδιά που δεν δαμάστηκαν. Δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ με τον ένοπλο αγώνα. Βλέπεις, είμαι ανίκανος για βία, την αποστρέφομαι, ακόμα και οι δυνατές φωνές με ταράζουν. Δεν είμαι σίγουρος για τον αναρχισμό, με μπερδεύουν λίγο κάποιες επιλογές τους.

Αλλά, αυτά τα 4 παιδιά, ξέρεις ρε εσύ γιατί μιλάμε όλοι για αυτούς;

Επειδή αυτοί αντέδρασαν κάπως, δεν υπέκυψαν, δεν φοβήθηκαν, δεν έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια... Κάναν όλα αυτά που εμείς δεν κάναμε.

Επειδή αυτοί δεν είναι νεκροί όπως εμείς...