...you were driving circles around me

---

Όνειρο

Είμαι στο πατρικό μου.

Είμαι μαζί του, στο κρεβάτι των γονιών μου, στην κρεβατοκάμαρα, ξαπλώνουμε.

Μπαίνει ο πατέρας μου, και τραβάω το χέρι μου από το χέρι του από συστολή.

Ο μπαμπάς βγαίνει από το δωμάτιο από διακριτικότητα, σκάζοντας ένα χαμόγελο.

Μια φίλη είπε πως ο Freud κάτι τέτοια όνειρα έβλεπε και έγραψε την "τεχνική της ερμηνείας των ονείρων".

Βαθύ Ελληνικό Κράτος

---

Μου κάνει λοιπόν εντύπωση που μιλάμε για βαθύ τουρκικό κράτος...

Σε προεκλογικές περιόδους τα κόμματα, και δη τα δύο μεγάλα, περέχουν αεροπορικά εισητήρια στους λεγόμενους "ετεροδημότες" για να πάνε στα σπίτια τους να ψηφίσουν.

Το να αλλάξεις τόπο μόνιμης κατοικίας (μεταφορά εκλογικών δικαιωμάτων) συνεπάγεται την απώλεια κάποιων προνομίων, και όσοι από εσάς είστε στρατιωτικοί, εκπαιδευτικοί, γιατροί, ή άλλου τύπου νομάδες, το αντιλαμβάνεστε. Το θέμα υπάρχει. Δεν θα ξοδέυονταν τόσα χρήματα αν δεν υπήρχε λόγος.

Έρχονται λοιπόν οι κομματικοί μηχανισμοί και προσφέρουν την λύση στο θέμα, προσφέρουν μια εκδρομή στους απανταχού πολίτες, με ανταλλαγή την ψήφο τους...

Μια παροχή, πως να το πω... Μια διευκόλυνση.

Το βαθύ ελληνικό κράτος, με τα ρουσφέτια, τις διευκολύνσεις και την οδύνη (το είπαν όλοι οι αρχηγοί στο ντιμέιτ) για τα 4500 σπίτια που κάηκαν.

Σταματήστε τη γη, θέλω να κατέβω....

Velib

---

Διαβάζεις κυριακάτικες και έχεις την αίσθηση ότι όλα είναι μάταια...
Τα αποκαϊδια, ο ξύλινος πολιτικός λόγος που λες και αυτοί οι άνθρωποι που ψηφίζονται δεν έχουν καταλάβει τίποτα, δεν ζουν σε αυτήν την χώρα, δεν είναι από αυτόν τον πλανήτη (4500 σπίτια κάηκαν, τουλάχιστον βουλώστε το), η διαπλοκή, οι διεθνείς συμμαχίες, η πολιτική του Σαρκοζί, το έγκλημα στο Ιράκ...

Και πέφτει το βλέμμα σε μια φωτό...


Δημοτικό μέσο μαζικής μεταφοράς με ποδήλατα εφαρμόζεται στο παρίσι υπό την ονομασία Velib.

Σε μια ουτοπική κοινωνία η μεταφορά των πολιτών θα είναι δωρεάν, αλλά έστω, μου φαίνεται καλή ιδεά...