κάπου διάβαζα μια κριτική για τα ελληνικά blogs, ότι ένα 90% αφορά τις νευρώσεις των συγγραφέων του.... και αυτή εδώ η ανάρτηση έρχεται να επιβεβαιώσει την εν λόγω στατιστική...
ξαναμπήκα στο παιχνίδι του social networking. Ή μήπως για την συνομοταξία μας ονομάζεται sexual networking?
άνθρωποι που στη δεύτερη φορά που σου τσατάρουν σου λένε πόσο γοητευτικός είσαι και πόσο θα ήθελαν να σε γνωρίσουν, άνθρωποι έτοιμοι να οικοιποιηθούν τον ρόλο της στιμένης λεμονόκουπας επειδή δεν πετάς την σκούφια σου που είσαι μια ακόμη επαφή στο msn, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν θα μπορούσες να είσαι μόνο παθητικός, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν "έχεις κάνα παθητικό να τον πάρουμε παρέα"...
και η οργή μου στρέφεται σε εμένα...
που αν και καταλαβαίνω, αν και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω τους ανθρώπινους μηχανισμούς, με μια σχεδόν διαστροφικότητα, δεν μπορώ να αγνοήσω όλο αυτό το παιχνίδι... απλά δεν μπορώ...
σκέφτομαι ότι ίσως έχει να κάνει με τον μηχανισμό της εκπληρούμενης προφητείας... πως ίσως απλά πραγματώνω το στερεότυπο... έτσι απλά για να ανήκω κάπου... ακόμα και αν αυτό το κάπου ώρες ώρες ομοιάζει με κρανίου τόπο...
Τυχαίο σεξ στην παραλία , σεξ σπίτι μου με ανθρώπους που το ξέρω πως θα φύγουν από τη ζωή μου, κάνω ακρίβως αυτό που με πονά... Κάνω όλα όσα μπορώ για να μην είμαι επί της ουσίας ένας άνθρωπος που βιώνει τον ερωτισμό του, αλλά που τον σκορπά, τον διασκεδάζει, τον ξοδεύει...
ξαναμπήκα στο παιχνίδι του social networking. Ή μήπως για την συνομοταξία μας ονομάζεται sexual networking?
άνθρωποι που στη δεύτερη φορά που σου τσατάρουν σου λένε πόσο γοητευτικός είσαι και πόσο θα ήθελαν να σε γνωρίσουν, άνθρωποι έτοιμοι να οικοιποιηθούν τον ρόλο της στιμένης λεμονόκουπας επειδή δεν πετάς την σκούφια σου που είσαι μια ακόμη επαφή στο msn, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν θα μπορούσες να είσαι μόνο παθητικός, άνθρωποι που σε ρωτάνε αν "έχεις κάνα παθητικό να τον πάρουμε παρέα"...
και η οργή μου στρέφεται σε εμένα...
που αν και καταλαβαίνω, αν και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω τους ανθρώπινους μηχανισμούς, με μια σχεδόν διαστροφικότητα, δεν μπορώ να αγνοήσω όλο αυτό το παιχνίδι... απλά δεν μπορώ...
σκέφτομαι ότι ίσως έχει να κάνει με τον μηχανισμό της εκπληρούμενης προφητείας... πως ίσως απλά πραγματώνω το στερεότυπο... έτσι απλά για να ανήκω κάπου... ακόμα και αν αυτό το κάπου ώρες ώρες ομοιάζει με κρανίου τόπο...
Τυχαίο σεξ στην παραλία , σεξ σπίτι μου με ανθρώπους που το ξέρω πως θα φύγουν από τη ζωή μου, κάνω ακρίβως αυτό που με πονά... Κάνω όλα όσα μπορώ για να μην είμαι επί της ουσίας ένας άνθρωπος που βιώνει τον ερωτισμό του, αλλά που τον σκορπά, τον διασκεδάζει, τον ξοδεύει...
Δεν ξέρω, δεν είναι θλιβερό να έχεις συνείδηση ότι κάτι είναι λάθος αλλά να συνεχίζεις να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, ξανά και ξανά και ξανά, και να πληρώνεις για τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια λάθη;
Whatever, wherever, have a nice day
