(banksy)Έχω πονοκέφαλο απόψε. Λούστηκα και βγήκα έξω. Μην κάνεις το "παλικάρι της φακής" μου έλεγε η μάνα μου για να με αποτρέψει όταν φοβόταν ότι δεν είμαι ντυμένος καλά.
Πάω στην κουζίνα να διαλύσω ένα panadol και μια...
Δεν με άφηνε να πάρω βιταμίνες βράδυ. Στρεσάρουν τον οργανισμό μου έλεγε. "Μόνο πρωί".
Τί γίνεται η συντροφικότητα όταν δυο άνθρωποι χωρίζουν;
Υπήρξε ή δεν υπήρξε ποτέ; Ακυρώνονται όλα με μιας;
Και όλα όσα αισθάνθηκα;
Όλα όσα ζήσαμε; Μόνος μου τα έζησα ή με κάποιον άλλο;
Που είναι;
Που είσαι;
Ένας μικρός θάνατος.
Κάθε που φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή μου είναι σαν να βιώνω έναν μικρό θάνατο.
Έχω κάνει σεξ με πολλούς. Έχω κοιμηθεί με έλαχιστους.
Νιώθω άδειος.
Δεν έχω να δώσω
τίποτα, σε κάνεναν
Δεν μπορώ να μοιραστώ το κρεβάτι μου
Ξέρω, θα περάσει
Ο πανδαμάτωρ χρόνος
Αλλά απόψε... Νιώθω άδειος
Και ένας στίχος από τη φωνή της Αρλέτας έρχεται στο μυαλό μου.
"Άσε, δεν είναι τίποτα, είναι πού'χει άπόψε νοτιά
Και όταν φυσάει, σαν τραύμα πονάει
εκείνη η παλιά μοναξιά"
No comments:
Post a Comment