Βούηξε λέει το νησί
Νέο τοπικό σκάνδαλο
Δυο τύποι είναι μαζί από τα 18 τους, ζευγάρι.
Παντρεύονται (όχι μεταξύ τους), κάνουν οικογένεια, παιδιά.
Χωρίζουν (και οι δύο).
Και το μυστικό αποκαλύφθηκε.
Και το νησί που λυσάει για κουτσομπολιό
που διψάει για αίμα και σπέρμα
έχει βουήξει.
Όλοι λέει έχουν σοκαριστεί με την υποκρισία. Οι κάτοικοι έχουν μείνει άναυδοι.
"Έπεσα από τα σύννεφα όταν το ακουσα.
Δεν είχε δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στη γειτονιά.
Ήταν ήσυχος άνθρωπος, σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.
Κυρία Τατιάνα μου"
Αλλά εγώ είμαι θυμωμένος κυρία Λαμπίρη μου.
Είμαι θυμωμένος με τους τυπάδες που δεν είπαν ποτέ την αλήθεια τους, για να αποφύγουν το τίμημα, και τώρα δυο οικογένειες πληρώνουν τα ψέματά τους.
Και είμαι θυμωμένος για τις γυναίκες τους. Που συναίνεσαν με την σιωπή τους, που βούλιαξαν στη μοναξιά τους, που δεν αντέδρασαν, που δεν αξιώσαν συντροφικότητα και αγάπη.
Και είμαι θυμωμένος για τα παιδιά αυτά που θα πληρώσουν την υποκρισία των γονιών τους. Είμαι θυμωμένος που θα τους κανιβαλίσει η ίδιος καθωσπρεπισμός που γέννησε και το ψέμα. Που δεν θα βρεθεί ένας άνθρωπος να τους πει πως δεν πειράζει που ο μπαμπάς πάει με άντρες. Που δεν θα βρεθεί να πει κανείς πως άνανδρος δεν είναι αυτός που τον παίρνει, αλλά αυτός που υποκρίνεται...
Και είμαι θυμωμένος που ζω σε έναν τόπο που το κουτσομπολιό γεννάει την υποκρισία και η υποκρισία γεννά τον πόνο και ο φόβος του πόνου γεννά την υποκρισία, και κανείς δεν βρίσκεται να αντισταθεί σε αυτό το παρανοϊκό γαϊτανάκι.
Ναι Κύριε Ευαγγελάτο μου, είμαι θυμωμένος.
Είμαι θυμωμένος με τους φίλους όταν μου λένε πως υπερβάλω και πως δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια τα πράγματα εκεί πέρα, και έλα μώρε, μην τα ρουφάς τόσο μέσα σου, δεν μπορεί, δεν μπορεί να είσαι μόνος εκεί...
Και είμαι θυμωμένος και με εμένα που χάλασε η μέρα μου, που δεν κλείνω τα αυτιά μου, που δεν στεγανοποιώ πιο πολύ τον μικρόκοσμό μου...
Νέο τοπικό σκάνδαλο
Δυο τύποι είναι μαζί από τα 18 τους, ζευγάρι.
Παντρεύονται (όχι μεταξύ τους), κάνουν οικογένεια, παιδιά.
Χωρίζουν (και οι δύο).
Και το μυστικό αποκαλύφθηκε.
Και το νησί που λυσάει για κουτσομπολιό
που διψάει για αίμα και σπέρμα
έχει βουήξει.
Όλοι λέει έχουν σοκαριστεί με την υποκρισία. Οι κάτοικοι έχουν μείνει άναυδοι.
"Έπεσα από τα σύννεφα όταν το ακουσα.
Δεν είχε δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στη γειτονιά.
Ήταν ήσυχος άνθρωπος, σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.
Κυρία Τατιάνα μου"
Αλλά εγώ είμαι θυμωμένος κυρία Λαμπίρη μου.
Είμαι θυμωμένος με τους τυπάδες που δεν είπαν ποτέ την αλήθεια τους, για να αποφύγουν το τίμημα, και τώρα δυο οικογένειες πληρώνουν τα ψέματά τους.
Και είμαι θυμωμένος για τις γυναίκες τους. Που συναίνεσαν με την σιωπή τους, που βούλιαξαν στη μοναξιά τους, που δεν αντέδρασαν, που δεν αξιώσαν συντροφικότητα και αγάπη.
Και είμαι θυμωμένος για τα παιδιά αυτά που θα πληρώσουν την υποκρισία των γονιών τους. Είμαι θυμωμένος που θα τους κανιβαλίσει η ίδιος καθωσπρεπισμός που γέννησε και το ψέμα. Που δεν θα βρεθεί ένας άνθρωπος να τους πει πως δεν πειράζει που ο μπαμπάς πάει με άντρες. Που δεν θα βρεθεί να πει κανείς πως άνανδρος δεν είναι αυτός που τον παίρνει, αλλά αυτός που υποκρίνεται...
Και είμαι θυμωμένος που ζω σε έναν τόπο που το κουτσομπολιό γεννάει την υποκρισία και η υποκρισία γεννά τον πόνο και ο φόβος του πόνου γεννά την υποκρισία, και κανείς δεν βρίσκεται να αντισταθεί σε αυτό το παρανοϊκό γαϊτανάκι.
Ναι Κύριε Ευαγγελάτο μου, είμαι θυμωμένος.
Είμαι θυμωμένος με τους φίλους όταν μου λένε πως υπερβάλω και πως δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια τα πράγματα εκεί πέρα, και έλα μώρε, μην τα ρουφάς τόσο μέσα σου, δεν μπορεί, δεν μπορεί να είσαι μόνος εκεί...
Και είμαι θυμωμένος και με εμένα που χάλασε η μέρα μου, που δεν κλείνω τα αυτιά μου, που δεν στεγανοποιώ πιο πολύ τον μικρόκοσμό μου...
No comments:
Post a Comment