βάλε λάδι

---

Θα ήταν ένα βράδυ παρασκευής χωρίς σκέψη, αυτός ήταν ο βασικός στόχος. Τίποτα ιδιαίτερο, ο πόθος κάθε μισθωτου εργαζομένου. Η Δευτέρα αργεί, οπότε όλα μου τα άγχη μπορούν να μπουν στην κατάψυξη...

Λίγο σκούπισμα για να μην δω τη βρωμιά στο λευκό πλακάκι με το φως του αυριανού ήλιου, πλύσιμο πιάτων, λίστα για σαββατιάτικα ψώνια, να μην ξεχάσω να πάρω ένα κρασί για τη μάζωξη της κυριακής, και επιτέλους, θα βάλω την φάβα που λιγουρεύομαι εδώ και μέρες να βράζει...

Η φάβα θέλει υπομονή, χαμηλή φωτιά, και συνεχές ανακάτεμα για να μην "πιάσει" και ποιος πλένει μετά την κατσαρόλα. Δεν ειναι φαστ φουντ. Θέλει μιάμιση ώρα να είσαι παρών στο σπίτι. Και άμα είσαι εργένης με διαταραχές ύπνου όπως εγώ, άντε να την βρεις...

Το τσουκάλι στη φωτιά, είμαι logged in στο dar, το πολύ πολύ να μου στείλει κάνας τουρίστας το πέος του και την ατάκα: "άμα ενδιαφέρεσαι θα χαρώ να τα πούμε".

Λίγο avopolis να ενημερωθώ, λίγο κατάβασμα Mecano που μου είπε ο Κ. ότι είναι πολλοί καλοί και θα μ'αρέσουν, ά, έχουν live στη Αθήνα. Ο Morrisey που θα βγάλει καινούργιο δίσκο όπου νά'ναι, πότε, μα πότε θα βρω τον καινούργιο των Radiohead? Σήμερα είναι 5, την κυριακή κυκλοφορεί on line... Για να δούμε τη δύναμη του soul seek την Κυριακή...

Διακοπή ρεύματος...

Βγαίνω έξω απ΄το σπίτι... Μόνο οι γείτονες τούρκοι, σε μια ακόμη προκλητική ενέργεια, έχουν ρεύμα. Τα φώτα τους φαίνονται από απέναντι, και όλο το νησί φαίνεται να ειναι στο σκοτάδι...


Αστέρια...


Ντύνομαι και πάω βόλτα στην παραλία, με έναν φακό στο χέρι...


Η φύση είναι τρομακτική. Και εγώ ένας αστός του κερατά, που όταν δεν υπάρχει ηλεκτρισμός κλάνω μέντες, γιατί το φως των αστεριών δεν μου δίνει την ασφάλεια της νέον λάμπας. Νιώθω ανυπεράσπιστος, νιώθω έξω από τα νερά μου, αφύσικα, όταν γύρω μου υπάρχει μόνο φύση... Το κινητό άραγε πιάνει;

Το φως έρχεται, και γυρνάω πίσω... Ο σκληρός επεβίωσε από ακόμη μία διακοπή, πότε θα πάρω ένα UPS, όταν θα είναι αργά;

Η φάβα μια χαρά, αλλά κάτι της λείπει... Λάδι γαμώτο, δεν έβαλα λάδι...