"ΟΛΗ Η ΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΛΑΧΑΝΑ ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ"








Wednesday, October 22, 2008

boys



hello. eimaste ena zeugari lesbian k theloume na kanume ena paidaki me enan gay antra i ena zeugari gia to logo oti theloume na gnorizei to paidi ton mpampa tou. an xeris kapion na endiaferete gia kati tetoio please let me know sto ?????????@hotmail.com i stile mou to mail sou na milisume.
thank uuu

Έλαβα το παραπάνω μήνυμα στο dar (social networking site, για όσους/ες δεν γνωρίζουν), την προηγούμενη βδομάδα. Περίμενα κάνα πουλί ή καναν μουσάτο, μα σε καμία περίπτωση δεν το περίμενα αυτό. Το αποθήκευσα, το ξέχασα προσωρινά γιατί με ζόριζε, και συνέχισα...

Σκεφτόμουν σήμερα πόσο γενναίες είναι αυτές οι γυναίκες. Πόσο εκτίθενται στον κάθε μαλάκα που μπορεί να κάνει την ιστορία τους ανάρτηση, μα πόσο διατίθενται να το ρισκάρουν αυτό, γιατί πραγματικά πρέπει να το θέλουν.

Δύο φίλοι κάναν ένα παιδάκι. Ήμουν εκεί, σε όλη τη διαδρομή, όσο ζούσαμε στον ίδιο τόπο. Με έκπληξη μου συνειδητοποίησα ότι με θεωρούσαν λίγο ως πολύ "παιδόφοβο". Θεωρούσαν ότι δεν αντέχω τα παιδιά, ότι μου σπαν τα νεύρα, ότι τα απεχθάνομαι.

Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι οι άμυνές μου είχαν γίνει επίθεση. Ασυνείδητα έχω εδώ και καιρό αρνηθεί την όποια επαφή μου με βρέφη, και εξέφραζα, επιπρόσθετα, μια δυσαρέσκεια απέναντί στα μικρά παιδιά.

Συζητούσαμε στο μπαλκόνι το καλοκαίρι με δυο φίλες το θέμα των παιδιών στους gay. Πρώτη φορά το άρθρωσα: "Νομίζω πως θα ήθελα ένα παιδί"

"Νομιζώ πως, ίσως και να το ήθελα, αν, υπό τις προυποθέσεις πως, και εφόσον..."

Ουτέ το θέλω μου δεν μπορώ να αρθρώσω. Τόση καταστολή, τόση ενστέρνιση των κοινωνικών κανόνων. Οι αδερφές είμαστε για να γαμιόμαστε, και όταν γερνάμε να εξαφανιζόμαστε.

Επι του πρακτέου, δεν έχω βρει τη λύση. Ξέρω όμως πως αν κάνω ένα παιδί θέλω να είμαι στη ζωή του/της, να είναι και η μάνα του στη ζωή του/της, και να μην υπάρχει ψέμα. Πουθενά ψέμα, Πουθενά.

Νομίζω πως όπως διαμόρφωσα την ζωή μου για να μπορώ να βιώνω τον ερωτισμό μου, έτσι κάπως πρέπει να αρχίσω να κάνω επιλογές που θα με οδηγήσουν στο επιθυμητό. Είμαι μακρυά, πρώτη φορά τολμώ και το σκέφτομαι και το συζητώ, είναι η πρώτη φορά που δεν το θεωρώ αδύνατο.


Και όσο γράφω την ανάρτηση αυτή, βλέπω τη φωτό που επέλεξα να ντύσω το προηγούμενο θέμα. Εμένα μου λέει πολλά το ότι επέλεξα αυτή για κάτι τόσο άσχετο.... Την αναπαράγω λοιπόν σε μεγέθυνση...

9 comments:

greekgaylolita said...

Ολοι ειμαστε για ολα.
Αρκει να το θελουμε.
Και να μπορουμε βεβαια.
(καλως σε βρισκω!)

Hfaistiwnas said...

Kαλημέρα..
Είναι απόφαση που δεν μπορείς να πάρεις μέσα σε μια μέρα..
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές ένα παιδί δεν εφαρμόζει στα δεδομένα μας, στη ζωή μας...

"Ξέρω όμως πως αν κάνω ένα παιδί θέλω να είμαι στη ζωή του/της, να είναι και η μάνα του στη ζωή του/της, και να μην υπάρχει ψέμα. Πουθενά ψέμα, Πουθενά."
Εύκολο είναι;

tsarlatann said...

@lolita
εγώ σε έχω βρει εδώ και καναδυό χρόνια... χαίρομαι...

greekgaylolita said...

:)

celsius33 said...

εγώ είμαι 35, θέλω ένα παιδί, αλλά πως θα χωρέσει στη ζωή μου? τι ζωή πρέπει να κάνω για να το μεγαλώσω? δύσκολα..

tsarlatann said...

@celsius
Υπάρχει μια αγαπημένη ατακα από το Sex Lies and Videotapes
"Ποτέ μην δέχεσαι συμβουλή από κάποιον με τον οποίο δεν έχεις κοιμηθεί μαζί του"

δύσκολα, ναι, ξέρω τι λες....

nikos said...

Καλησπέρα. Τι πάθατε όλοι αυτήν την εβδομάδα και βαλθήκατε να ξύσετε τις - κοινές - πληγές μας; Δύσκολα τα πράγματα. Προσωπικά σ'αυτό το θέμα είμαι μάλλον ο δικηγόρος του διαβόλου. Όχι, δεν θεωρώ απαραίτητα γενναίες τις κοπέλες που σου έστειλαν το μήνυμα. Δεν είναι εύκολες αποφάσεις αυτές, δεν απευθύνεσαι στον οποιονδήποτε. Σε αυτό το θέμα υιοθετώ την "επίσημη" άποψη όσων ασχολούνται με υιοθεσίες παιδιών : δεν κάνουμε ένα παιδί γιατί θέλουμε ένα παιδί, για να καλύψουμε ίσως προσωπικές μας ανάγκες, δεν θα είναι το καινούργιο παιχνιδάκι μας, κάνουμε ένα παιδί γιατί θέλουμε να δημιουργήσουμε οικογένεια, να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Το λες και μόνος σου : να είμαι εκεί, να είναι και η μητέρα του εκεί, να μην υπάρχει ψέμα. Δεν ισχυρίζομαι ότι εμείς δεν δικαιούμαστε να γίνουμε γονείς, αλλά δεν είμαι και κατηγορηματικά υπέρ. Δουλεύοντας κοντά σε παιδιά - εκαπιδευτικός γαρ - βλέπω κάθε μέρα πόση δυστυχία υπάρχει στα σημερινά παιδιά εξαιτίας αυτών που τα έφεραν στον κόσμο. Και όσο κι αν πνίγομαι από τη λαχτάρα μου για ένα παιδί, όσο κι αν μου λένε όλοι πόσο θα μου πήγαινε, πόσο με αγαπάνε τα παιδιά, τόσο αμφιβάλλω. Όχι, δεν υπάρχουν κατηγορηματικές απαντήσεις σε αυτό το θέμα. Αλλά ας είμαστε και προσεκτικοί. Εμείς έχουμε πονέσει τόσο. Θα το θέλαμε και για ένα παιδί;
Σόρρυ για την κατάχρηση του χώρου. Καλό σαββατοκύριακο

celsius33 said...

το θέμα καίει, ας το αφήσουμε (να μεγαλώσουμε λίγο), εν τω μεταξύ ας δούμε να μοιράσουμε την αγάπη μας αλλού, απόθεμα σίγουρα θα υπάρχει, αυτό είναι το σημαντικό.

tsarlatann said...
This comment has been removed by the author.