τα άγρια βλαστάρια, του andre techine, ταινία του 1994, poster που κοσμούσε το φοιτητικό μου δωμάτιό για χρόνια
ένας από τους χαρακτήρες, ένα μικρό ξανθό αγόρι, στέκεται στον καθρέφτη, και επαναλαμβάνει:
"είμαι πούστης, είμαι πούστης, είμαι πούστης, είμαι πούστης..."
σάββατο, στην πάντειο.
ένα παιδί ανεβαίνει στο πάνελ να μιλήσει, ξεκινάει:
"είμαι ο _____ και είμαι πούστης, και ήθελε να πω..."
ποτέ δεν οικειοποιήθηκα την ταυτότητα του πούστη, ποτέ δεν αποκάλεσα κάποιον πούστη, ποτέ δεν προφέρω την λέξη πούστης με ευκολία.
είμαι αδερφή, ομοφυλόφιλος, gay, αλλά ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν είπα ότι ειμαι πούστης...
πρέπει να το παραδεχτώ, είναι σαν να έχει αγκάθια αυτή η λέξη, είναι σαν να φοβάμαι ότι θα ματώσει ο λάρυγγάς μου αν την εκφέρω...
και λόγω συναισθηματικής φόρτισης δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το αναλυτικό μου εργαλείο, δεν μπορώ να προσεγγίσω την απελευθερωτική επίδραση που θα είχε η οικειοποίηση της ταυτότητας του πούστη.
ίσως γιατί βαθιά μέσα μου το ζήτημα της αρρενωπότητας να μην είναι λυμένο
η αλληλεπίδραση της σεξουαλικής ταυτότητας και του κοινωνικού φυλου πάντα μου δημιουργούσε μια σύγκρουση, την οποία αρνούμαι να διερευνήσω...
και αν δεν είναι σαφές τί είναι αυτή η σύγκρουση, απλά διαβάστε το post της gender terrorist,
που είναι μακράν ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει τελευταία
ένας από τους χαρακτήρες, ένα μικρό ξανθό αγόρι, στέκεται στον καθρέφτη, και επαναλαμβάνει:
"είμαι πούστης, είμαι πούστης, είμαι πούστης, είμαι πούστης..."
σάββατο, στην πάντειο.
ένα παιδί ανεβαίνει στο πάνελ να μιλήσει, ξεκινάει:
"είμαι ο _____ και είμαι πούστης, και ήθελε να πω..."
ποτέ δεν οικειοποιήθηκα την ταυτότητα του πούστη, ποτέ δεν αποκάλεσα κάποιον πούστη, ποτέ δεν προφέρω την λέξη πούστης με ευκολία.
είμαι αδερφή, ομοφυλόφιλος, gay, αλλά ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν είπα ότι ειμαι πούστης...
πρέπει να το παραδεχτώ, είναι σαν να έχει αγκάθια αυτή η λέξη, είναι σαν να φοβάμαι ότι θα ματώσει ο λάρυγγάς μου αν την εκφέρω...
και λόγω συναισθηματικής φόρτισης δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το αναλυτικό μου εργαλείο, δεν μπορώ να προσεγγίσω την απελευθερωτική επίδραση που θα είχε η οικειοποίηση της ταυτότητας του πούστη.
ίσως γιατί βαθιά μέσα μου το ζήτημα της αρρενωπότητας να μην είναι λυμένο
η αλληλεπίδραση της σεξουαλικής ταυτότητας και του κοινωνικού φυλου πάντα μου δημιουργούσε μια σύγκρουση, την οποία αρνούμαι να διερευνήσω...
και αν δεν είναι σαφές τί είναι αυτή η σύγκρουση, απλά διαβάστε το post της gender terrorist,
που είναι μακράν ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει τελευταία
5 comments:
Ξέρεις τι, είναι απίστευτο το αίσθημα του να ψυχολογείς τον εαυτό σου και να τον παρατηρείς. Καλό και κακό στοιχείο μαζί.
tin eixa dei ston sinema (elli) poli kali tenia
Δεν ξέρω αν η σύγκρουση που περιγράφεις είναι τόσο έντονη μέσα σου όσο αυτή στο λινκ. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος να αποδεχτεί κανείς συγκεκριμένες ονομασίες. Δηλαδή τι θα αλλάξει μέσα σου αν πεις "ναι, είμαι πούστης"; Πάντως, αισθάνομαι την ανάγκη να σου πω "σταμάτα να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου". :)
Hey babes,
kiss and giggle,
enjoy
http://www.youtube.com/watch?v=IYq1lALlOBo
W.C.
Πραγματικά και εγώ το ίδιο νιώθω γι'αυτή τη λέξη... σαν απέχθεια..
Post a Comment