pride

---

-"θα πάμε στο pride"?
-θα παμε, ναι.
-"θα κρατιόμαστε χέρι χέρι"?
-....
-"καλα ντε, αστειεύομαι".

Υπάρχει μια θεωρία σχετικά με την δημιουργία των προτύπων στο νου μας.
Θεωρείται πως υπάρχουν θεμελιώδεις εγγενείς μηχανισμοί στο γνωσιακό μας σύστημα για την εξαγωγή ένα κεντρικού πρότυπου βάσει της στατιστικής δομής του περιβάλλοντος. Το πρότυπο αυτό γίνεται αναπαράσταση, και περιέχει τα βασικά και θεμελιώδη χαρακτηριστικά αυτού που αναπαριστά. Όλα όσα βλέπουμε, όλα όσα προσλαμβανουμε με τα αισθητηριακά μας συστήματα τα συγκρίνουμε με αυτό το πρότυπο για να τα κατηγοριοποιήσουμε και να τα διακρίνουμε...

Φαίνεται πως η αναπαράσταση δύο αντρών να είναι ζευγάρι έχει συγκεκριμένο πλαίσιο στο μυαλό μου. Στους τέσσερεις τοίχους ενός σπιτιού είναι όλα εντάξει, αλλά εκτός, σε μια παραλία, σε ένα πεζοδρόμιο, σε ένα παγκάκι, δεν μπορώ να αγνοήσω τα βλέμματα... Έχω την επίγνωση, όσο και αν δεν μου αρέσει που την έχω, ότι αυτό δεν είναι "σωστό", δεν είναι "αποδεκτό".
Και επειδή αρνούμαι να επιτρέψω στα βλέμματα να με καταστείλουν, έχω μια διάθεση ετοιμοπόλεμη, του τύπου "πρόσεξε πως θα κοιτάξεις, δεν σε παίρνει, σε έχω βαρεθεί και εσένα και την αποδοκιμασία σου"...

Ο λόγος που θα κατέβω αύριο στο pride είναι γιατί ελπίζω κάποτε να μπορώ να εκφράζω την τρυφερότητα στον σύντροφό μου σε δημοσιους χώρους χωρίς να μπαίνω ψυχολογικά σε κατάσταση μάχης...