niaaarrrr

Ώρες ώρες απλά μου φαίνεται παρανοϊκό ότι έχω σπίτι μου ένα πλάσμα που η κύρια αλληλεπίδρασή του μαζί μου είναι να τρέχει σαν σίφουνας στην κουζίνα κάθε φορά που θα ανοίξω το ψυγείο και να μου νιαουρίζει ενοχλημένος που δεν τον ταϊζω ανα πέντε λεπτα...

τον γάτο μου δεν τον αγαπάω... δεν τον αφήνω να κοιμάται μαζί μου / μας... μου σπάει τα νεύρα και με κάνει να σκάω στα γέλια όταν τον βλέπω να στήνει ενέδρα σε μύγες λες και είναι στην ζούγκλα... αλλά πρέπει να ομολογήσω πως ώρες ώρες αυτή η μορφή ζωής με καταπλήσσει...

Κλείνω δυο μερες μες το σπίτι, και σκέφτομαι τον γάτο μου, και εκεί έξω γίνονται πολλά:

Προχθές έπεσε ξύλο. επίθεση αγανακτισμένων πολιτών σε μετανάστες και ανεπίθεση... βία.. την σιχαίνομαι στην βία...

Γιναν συλλήψεις, η ασφάλεια σε σπίτια, τρομοκρατία, τρομακτική τρομονομο-κρατία...

Ο Μάριος ακόμα μέσα.. την πέμπτη συγκεντρώσεις σε όλη την ελλάδα... να παμε ρε...

Τα λεφτά λιγοστεύουν για όλους, ο Γ. από τον Ιούλη είναι άνεργος...

Σαν να στενεύουν τα περιθώρια τώρα τελευταία... Σαν να οξύνεται μια κατάσταση...

Και όταν ακούω 'τάξη', ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει...




Νιαααρρρρ...