Χθες περπατούσα στην Τοσίτσα.
Έχω μάλλον μια νοσηρή περιέργεια, πρέπει να το παραδεχτώ, αυτό είναι και δεν την αποφεύγω. Αυτό και το ότι περπατάω και δεν ακούω κόρνες στο μισό μέτρο.
Όσοι ζούμε στα Εξάρχεια λίγο πολύ έχουμε μεγαλύτερη επαφή με αυτήν την ομάδα των ανθρώπων.
Καταλαβαίνεις γιατί λένε για τα ζάκια πως λιώνουν σιγά σιγά, πως τα μάτια τους είναι άδεια, πως δεν έχουν ζωή μέσα τους...
Καταλαβαίνεις πως η εξαθλίωση δεν έχει όρια.
Μια κοπελιά έπαιρνε πίπα μπροστά στα ματιά μου σε έναν παππού ασπρομάλη, στην μέση του πεζόδρομου, 2 και 10 το μεσημέρι...
Μου ήρθε να του σπάσω τα μούτρα.
Δεν το έκανα, φυσικά...
Έχω μάλλον μια νοσηρή περιέργεια, πρέπει να το παραδεχτώ, αυτό είναι και δεν την αποφεύγω. Αυτό και το ότι περπατάω και δεν ακούω κόρνες στο μισό μέτρο.
Όσοι ζούμε στα Εξάρχεια λίγο πολύ έχουμε μεγαλύτερη επαφή με αυτήν την ομάδα των ανθρώπων.
Καταλαβαίνεις γιατί λένε για τα ζάκια πως λιώνουν σιγά σιγά, πως τα μάτια τους είναι άδεια, πως δεν έχουν ζωή μέσα τους...
Καταλαβαίνεις πως η εξαθλίωση δεν έχει όρια.
Μια κοπελιά έπαιρνε πίπα μπροστά στα ματιά μου σε έναν παππού ασπρομάλη, στην μέση του πεζόδρομου, 2 και 10 το μεσημέρι...
Μου ήρθε να του σπάσω τα μούτρα.
Δεν το έκανα, φυσικά...
4 comments:
Θλιβερό..
οκ θλιβερο αλλα ελα να δεις και τι γινεται στη βικτωρια... χωρις γκριζομαλλη κια κοπελια
φερε και κανα στιλετο θα χρειαστει για αυτοαμυνα
;-)
ναι, το ξέρω πως υπάρχουν πιο υποβαθμισμένες περιοχές...
μιλούσα πιο πολύ για τους ανθρπώπους αυτούς, για τα πρεζάκια, ίσως γιατί δίπλα στο κρεβάτι μου υπάρχει τελευταία το Junky του Burroughs
Τι?? Κυκλοφορώ συνέχεια εκεί και ποτέ δεν εχω δει κάτι τέτοιο... Σοκαριστικό..
Post a Comment