πριν από 3 χρόνια ήρθα στην αθήνα
ήταν όλα όμορφα, είχα μείνει όλο το καλοκαίρι εδώ και έκανα βόλτες, και έβγαζα φωτογραφίες τα γκράφιτι, και μια φορά, στην Σόλωνος ακούω μια φωνή "γεια σου... όμορφε" και βλέπω μια κοπελίτσα να μου χαμογελάει μέσα από το αμάξι της
είχα ξεκινήσει να ξανασπουδάζω, και έκανα ονειρα για το μέλλον. μεταπτυχιακό, διδακτορικό, διάβαζα μανιωδώς γιατί μου αρέσει η γνώση, ονειρευόμουν μια μέρα που θα μπορώ να κάνω έρευνα και να ζω από αυτό
ψάχνω να βρω αυτό το αγόρι, που είχε όνειρα και πάλευε για κατι.
δεν με πειράζει η φτώχια. μια φίλη μου είχε πει πως της έκανε τρελή εντύπωση που δεν είχα λεφτά να αγοράζω φέτα όταν ήμουν φοιτητής. ναι, είμαι από φτωχή οικογένεια.
και τώρα που όλα πάνε κατά διαόλου, αυτό που με πονάει είναι πως οι δικοί μου, που ζουν με μια σύνταξη, δεν μπορούν να στηριχθούν πάνω μου
και αυτό που με πονάει είναι πως ακόμα δεν έχω βρει έναν άνθρωπο να μου πει: "εγώ είμαι εδώ, ότι και αν είναι θα το περάσουμε παρέα"
εδώ και μια βδομάδα είμαι διεκπεραιωτικός. σφουγγαρίζω, πλένω τα πιάτα, τα ρούχα, μπας και το έξω μου μπει σε μια τάξη.
γιατί το μέσα μου...
ήταν όλα όμορφα, είχα μείνει όλο το καλοκαίρι εδώ και έκανα βόλτες, και έβγαζα φωτογραφίες τα γκράφιτι, και μια φορά, στην Σόλωνος ακούω μια φωνή "γεια σου... όμορφε" και βλέπω μια κοπελίτσα να μου χαμογελάει μέσα από το αμάξι της
είχα ξεκινήσει να ξανασπουδάζω, και έκανα ονειρα για το μέλλον. μεταπτυχιακό, διδακτορικό, διάβαζα μανιωδώς γιατί μου αρέσει η γνώση, ονειρευόμουν μια μέρα που θα μπορώ να κάνω έρευνα και να ζω από αυτό
ψάχνω να βρω αυτό το αγόρι, που είχε όνειρα και πάλευε για κατι.
δεν με πειράζει η φτώχια. μια φίλη μου είχε πει πως της έκανε τρελή εντύπωση που δεν είχα λεφτά να αγοράζω φέτα όταν ήμουν φοιτητής. ναι, είμαι από φτωχή οικογένεια.
και τώρα που όλα πάνε κατά διαόλου, αυτό που με πονάει είναι πως οι δικοί μου, που ζουν με μια σύνταξη, δεν μπορούν να στηριχθούν πάνω μου
και αυτό που με πονάει είναι πως ακόμα δεν έχω βρει έναν άνθρωπο να μου πει: "εγώ είμαι εδώ, ότι και αν είναι θα το περάσουμε παρέα"
εδώ και μια βδομάδα είμαι διεκπεραιωτικός. σφουγγαρίζω, πλένω τα πιάτα, τα ρούχα, μπας και το έξω μου μπει σε μια τάξη.
γιατί το μέσα μου...
5 comments:
Με συγκίνησες φίλε μου.. μακάρι να βρεθεί αυτός ο άνθρωπος και να σε στηρίξει όχι μόνο στα έξω.. και στα μέσα σου..
Με εκτίμηση..
Όλοι φίλε tsarlatann ψάχνουν αυτήν την εσωτερική γαλήνη... Έχω τρίψει εγώ πάτωμα και μπάνιο για να την βρω... :D Πιστεύω ότι κάθε τι που κάνουμε, κάθε κακή ή καλή στιγμή κάτι έχει να μας δώσει.
Δεν είναι μοιρολατρικό αυτό που λέω, απλώς ακόμα και αυτό το "αδιέξοδο" αν θες στο οποίο έχεις πέσει κάτι έχει να σου δώσει. Πλύνε-σφουγγάρισε-τρίψε και σύντομα θα νιώσεις καλύτερα. Στο εύχομαι ολόψυχα. Και στα δικά μας :)
Τουλάχιστον σε αυτό δεν είσαι μόνος.
Μια απ' τα ίδια.
Είναι μια φάση δύσκολη για όλους μας, ή τουλάχιστον για τους περισσότερους. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πώς σ'αυτό το λαό, τουλάχιστον σε κάποιους, μας άξιζε. Ναι, κάποιοι εξακολουθούν να μην μπορούν να καταλάβουν πώς είναι να έχεις ζήσει στερήσεις. Και κάποιοι άλλοι να προβάλουν θεωρίες για την καλύτερη λύση. Όπως και να 'χει, μην αφήσεις εκείνο το αγόρι να σταματήσει να ονειρεύεται και να παλεύει για κάτι. Ακόμη και για να βρει αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο θα περάσει παρέα όλο αυτό. Να 'σαι καλά.
Το μέσα μου φταίει τόσο καιρό, κι έχω γαμηθεί να σφουγγαρίζω???
Post a Comment