Αρνητικό
Η φίλη μου Λ. όταν της λέω πως πάω να πάρω τα αποτελέσματα του τεστ μου λέει "πάλι ρε εσύ";
Ήταν τέλη Φλεβάρη την τελευταία φορά.
Και όμως, ένα ατυχές γεγονός με έκανε να ανησυχώ.
Για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Είναι γελοίο, αλλά όταν είμαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο δεν φοβαμαι τίποτα. Λες και ο έρωτας καθαγιάζει. Είναι σαν να πιστεύω πως το σώμα που αγαπώ, το σώμα που ποθώ, το σώμα που κοιμάμαι αγκαλιά δεν μπορεί να με βλάψει. Είναι σαν να πιστεύω πως ο ιός λειτουργεί συναισθηματικά, όπως εγώ.
Απατάμαι οικτρά, το ξέρω, και ο πανικός με πιάνει όταν έχω χωρίσει.
Αρνητικό. Για μία ακόμη φορά. Μήπως να κάνω συλλογή τις σελίδες των αποτελεσμάτων;
Ώρες ώρες πιστεύω πως είμαι υπερβολικός. Μια φορά τον χρόνο τουλάχιστον, και ενδιάμεσα αν χρειαστεί. Και σεξ πάντα με προφυλακτικό.
Ένας φίλος μου που είναι ψυχολογός μου είπε πως λειτουργώ λες και ο ιός είναι τερηδόνα. Αν τον παρακολουθείς ποτέ δεν θα σου προκύψει κάτι σοβαρό.
Είναι τρομακτικο να μην μπορείς να χαρείς το σώμα σου.
Είναι τρομακτικό να μην μπορείς να χαρείς το σώμα κάποιου άλλου.
Ανήκω στη γενιά που δεν χάρηκε το σεξ, που η γκιλοτίνα του aids έσκασε μύτη εκεί στην εφηβεία, και από τότε ο φόβος συνοδεύει υποσυνείδητα την πιο φυσική μας λειτουργία.
Η καταπίεση του σώματος είναι δεδομένη, και η νοοτροπία του barebacking δεν μου κάνει.
Ίσως γιατί θυμάμαι τον Κ. που δεν διέφερε σε τίποτα από εμένα, απλά το βράδυ πριν ξαπλώσουμε έπαιρνε τα χαπάκια του.
Ίσως γιατί (όσο και αν ντρέπομαι), ξέρω πως ένας από τους λόγους που δεν ευτυχήσαμε παρέα ήταν ότι φοβόμουν τον ιό.
Ίσως γιατί πιο σκληρός και από τον ιό είναι η κοινωνική κατρακραυγή. Τον ιό μπορώ να τον αντέξω. Ξέρω το προσδόκιμο ζωής με τα σύγχρονα φάρμακα. Το να ανήκω σε μια ακόμη μειονότητα είναι που δεν θέλω στη ζωή μου.
Είμαι δειλός.
Υ.Γ. Θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που δηλώνουν στα profil τους την οροθετικότητά τους.
Η φίλη μου Λ. όταν της λέω πως πάω να πάρω τα αποτελέσματα του τεστ μου λέει "πάλι ρε εσύ";
Ήταν τέλη Φλεβάρη την τελευταία φορά.
Και όμως, ένα ατυχές γεγονός με έκανε να ανησυχώ.
Για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Είναι γελοίο, αλλά όταν είμαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο δεν φοβαμαι τίποτα. Λες και ο έρωτας καθαγιάζει. Είναι σαν να πιστεύω πως το σώμα που αγαπώ, το σώμα που ποθώ, το σώμα που κοιμάμαι αγκαλιά δεν μπορεί να με βλάψει. Είναι σαν να πιστεύω πως ο ιός λειτουργεί συναισθηματικά, όπως εγώ.
Απατάμαι οικτρά, το ξέρω, και ο πανικός με πιάνει όταν έχω χωρίσει.
Αρνητικό. Για μία ακόμη φορά. Μήπως να κάνω συλλογή τις σελίδες των αποτελεσμάτων;
Ώρες ώρες πιστεύω πως είμαι υπερβολικός. Μια φορά τον χρόνο τουλάχιστον, και ενδιάμεσα αν χρειαστεί. Και σεξ πάντα με προφυλακτικό.
Ένας φίλος μου που είναι ψυχολογός μου είπε πως λειτουργώ λες και ο ιός είναι τερηδόνα. Αν τον παρακολουθείς ποτέ δεν θα σου προκύψει κάτι σοβαρό.
Είναι τρομακτικο να μην μπορείς να χαρείς το σώμα σου.
Είναι τρομακτικό να μην μπορείς να χαρείς το σώμα κάποιου άλλου.
Ανήκω στη γενιά που δεν χάρηκε το σεξ, που η γκιλοτίνα του aids έσκασε μύτη εκεί στην εφηβεία, και από τότε ο φόβος συνοδεύει υποσυνείδητα την πιο φυσική μας λειτουργία.
Η καταπίεση του σώματος είναι δεδομένη, και η νοοτροπία του barebacking δεν μου κάνει.
Ίσως γιατί θυμάμαι τον Κ. που δεν διέφερε σε τίποτα από εμένα, απλά το βράδυ πριν ξαπλώσουμε έπαιρνε τα χαπάκια του.
Ίσως γιατί (όσο και αν ντρέπομαι), ξέρω πως ένας από τους λόγους που δεν ευτυχήσαμε παρέα ήταν ότι φοβόμουν τον ιό.
Ίσως γιατί πιο σκληρός και από τον ιό είναι η κοινωνική κατρακραυγή. Τον ιό μπορώ να τον αντέξω. Ξέρω το προσδόκιμο ζωής με τα σύγχρονα φάρμακα. Το να ανήκω σε μια ακόμη μειονότητα είναι που δεν θέλω στη ζωή μου.
Είμαι δειλός.
Υ.Γ. Θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που δηλώνουν στα profil τους την οροθετικότητά τους.
6 comments:
Υπέροχο ποστ. Ακριβώς και οι δικές μου σκέψεις, και οι δικές μου εμπειρίες, και τα δικά μου συναισθήματα. Μου βγαίνει να πω "ευχαριστώ"...
@jaywalker
σε ευχαριστώ πολύ αγαπητέ...
ώρες ώρες έχω την αίσθηση ότι αυτά που γράφω είναι λίγο message in a bottle και δεν είμαι σίγουρος αν το μπουκάλι φτάνει ποτέ σε κάποια ακτή
Σε ευχαριστώ επίσης γιατί είχα ένα άγχος πως αγγίζω ένα θέμα λίγο λεπτό (εγώ και εσύ είμαστε έξω από τον χορό, αλλά κάποιοι άλλοι όχι) και δεν ήμουν σίγουρος αν έκανα καλά...
Να είσαι καλά
Ντροπή... Όπως αναλύω και στο κείμενό μου, ντροπή...
@porn0star
το κείμενό σου, αυτό που διάβασα για το Pride δηλαδή στο blog σου, λέει για τα κακώς κείμενα του pride.
Αν θέλεις εξήγησέ μου τί εννοείς εκριβώς, γιατί δεν το πιάνω....
Μια χαρά έκανες. Ήταν ένα πολύ ωραίο κείμενο, που εκφράζει τη γενιά μας. Πολλές φορές νομίζουμε ότι μόνο εμείς σκεφτόμαστε κάποια πράγματα, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτουμε ότι δεν είναι έτσι. Γι αυτό είναι τα Blogs εξάλλου :-)
Και να σου πω ότι εγώ είμαι πιο δειλός ακόμα. Γιατί και μένα μου άρεσε ένας K. που ήταν οροθετικός, αλλά δεν έφτασα ποτέ πέρα από το να τον αγκαλιάσω. Και πάντα το φέρω μαζί μου αυτό. Χάλια...
Εχω περάσει έντονες καταστάσεις με αυτό το θέμα, όπως και συ, και χω προβληματιστεί άλλες τόσες. Και έχω φιλοσοφήσει και έχω στεναχωρηθεί. Είναι ένα θέμα που αγγίζει όλους μας.
θα τα λέμε :-)
δεν νομιζω οτι ειναι δειλια αυτο που περιγραφεις. δεν χρειαζεται να νοσησεις και εσυ... αλλο το να νοιωσεις συναισθηματικα κοντα και αλλο το να διακινδυνεψεις την υγεια σου... βεβαια ο ερωτας εχει και την αυτοθυσια του... ισως να μην καταλαβα καλα το τι γραφεις.
παντως το να ζει ενας ομοφυλοφιλος ανδρας ή μια ομοφυλοφιλη γυναικα φανερα σε μια κοινωνια οπου η καθημερινοτητα της (σχεδον σε ολες τις μορφες της) απαξιωνει + εξευτελιζει την ομοφυλοφιλια αντι του να κρυβεται για να μην τους/τις ενοχλησει, δειχνει πως ενας τετοιος ομοφυλοφιλος ανδρας + μια τετοια ομοφυλοφιλη γυναικα μονο δειλοι δεν ειναι. ας ειναι περηφανοι για τους εαυτους τους...
+ μην θεωρηθει ως πατροναρισμα αυτο ή οτι μιλω εκ του ασφαλους ως ετεροφυλοφιλος. αλλωστε ολοι/ες για το ιδιο παλευουμε... το δικαιωμα της διαφορετικοτητας... το δικαιωμα στη μοναδικοτητα μας.
Post a Comment