...

---

Χορεύω, πίνω κονιάκ, είμαι με κόσμο, προσπαθώ να προσαρμοστώ στο νησί, το ψυγείο είναι άδειο, αύριο πρέπει να πάω σουπερ μάρκετ...

Και κάποιες στιγμές πλάθω μια εικόνα στο μυαλό μου...

Είναι το σώμα του, στην εντατική, κοιμάται, και το πρόσωπό του λευκό και ήρεμο, ακίνητο, γαλήνιο...

Δεν τον είδα στην εντατική, μόνο συγγενείς πρώτου βαθμού μπαίνουν...
Αλλά αυτή την εικόνα έχω πλάσει για να καταλάβω αυτό που συμβαίνει...

Μου λένε ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα

Μου λένε ότι σώμα του βρίσκεται σε κατάσταση σήψης

Και έχω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου, το κορμάκι του αδύναμο, να παλεύει με μια μόλυνση, ένα μικρόβιο που ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί, να παλεύει...

Και θέλω να πιστεύω ότι είναι ήρεμος, και πως δεν τυραννιέται...

Δεν ξέρω τι συμβαίνει... Δεν πιστεύω σε θεούς και αφέντες, δεν έχω πίστη να προσευχηθώ, δεν έχω που να κρατηθώ...

Και νιώθω πως είναι το τέλος μιας εποχής. Το τέλος της αθωότητας...

Δεν το καταλαβαίνω αυτό που συμβαίνει...