είμαι άνθρωπος νοησιαρχικός
παρά τις γιόγκες, τα κολυμβητήρια και τις όλες προσπάθειες να ισορροπώ, η νόησή μου κυριαρχεί...
(...και έχει πλάκα, γιατί την τελευταία περίοδο διαβάζω τις σχετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις για την σχέση σώματος - νου, από την εποχή του Καρτέσιου (που τα θεωρούσε δύο ξέχωρα πράγματα), ως τα τώρα, που πάνω-κάτω η αναγωγιστική προσέγγιση τα θεωρεί ταυτιζόμενα...)
όμως κάποιες φορές το σώμα μου μου θυμίζει έντονα την υπαρξή του.
κάποιες φορές απλά με προδίδει...
εδώ και μια βδομάδα είμαι άρρωστος.
ένα απλό συνάχι, που έγινε βήχας και δέκατα, και μετά βαρύ κεφάλι, και βήχας, και συνάχι, και panadol για τον πονοκέφαλο, και 6 πορτοκάλια κάθε μερά, και αποχρεμπτικό σιρόπι, και καραμέλες, και βήχας...
και κάνω υπομονή, και λέω θα περάσει, και φυσικά το κάπνισμα σήμερα αξιώθηκα να το μειώσω στο ελάχιστο δυνατό, και αποφεύγω να πάω στο γιατρό, έχω δουλειές, έχω εξεταστική, ("κλείσε τα μάτια, θα περάσει, αν δεν πας στο γιατρό όλα θα πάνε καλά, οι γιατροί φταίνε για όλα").
...και απόψε κατάλαβα πως η πυώδης αμυγδαλίτιδα έρχεται... οπότε έρχονται και τα αντιβιωτικά [υποχρεωτικά πλέον].
και όταν το σώμα μου με προδίδει αισθάνομαι προδομένος,
και όταν το σώμα μου με προδίδει θα ήθελα να είναι εδώ,
και όταν το σώμα μου με προδίδει θυμάμαι ότι είμαι θνητός
(ντάξει, θα ζήσω, το ξέρω, αλλά θέλω να γκρινιάξω...)
παρά τις γιόγκες, τα κολυμβητήρια και τις όλες προσπάθειες να ισορροπώ, η νόησή μου κυριαρχεί...
(...και έχει πλάκα, γιατί την τελευταία περίοδο διαβάζω τις σχετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις για την σχέση σώματος - νου, από την εποχή του Καρτέσιου (που τα θεωρούσε δύο ξέχωρα πράγματα), ως τα τώρα, που πάνω-κάτω η αναγωγιστική προσέγγιση τα θεωρεί ταυτιζόμενα...)
όμως κάποιες φορές το σώμα μου μου θυμίζει έντονα την υπαρξή του.
κάποιες φορές απλά με προδίδει...
εδώ και μια βδομάδα είμαι άρρωστος.
ένα απλό συνάχι, που έγινε βήχας και δέκατα, και μετά βαρύ κεφάλι, και βήχας, και συνάχι, και panadol για τον πονοκέφαλο, και 6 πορτοκάλια κάθε μερά, και αποχρεμπτικό σιρόπι, και καραμέλες, και βήχας...
και κάνω υπομονή, και λέω θα περάσει, και φυσικά το κάπνισμα σήμερα αξιώθηκα να το μειώσω στο ελάχιστο δυνατό, και αποφεύγω να πάω στο γιατρό, έχω δουλειές, έχω εξεταστική, ("κλείσε τα μάτια, θα περάσει, αν δεν πας στο γιατρό όλα θα πάνε καλά, οι γιατροί φταίνε για όλα").
...και απόψε κατάλαβα πως η πυώδης αμυγδαλίτιδα έρχεται... οπότε έρχονται και τα αντιβιωτικά [υποχρεωτικά πλέον].
και όταν το σώμα μου με προδίδει αισθάνομαι προδομένος,
και όταν το σώμα μου με προδίδει θα ήθελα να είναι εδώ,
και όταν το σώμα μου με προδίδει θυμάμαι ότι είμαι θνητός
(ντάξει, θα ζήσω, το ξέρω, αλλά θέλω να γκρινιάξω...)
7 comments:
Κατ'αρχάς ο καθένας έχει δικαίωμα στη γκρίνια... Τώρα, πώς κατάφερες με αυτά τα συμπτώματα να το ρίξεις στις τόσο φιλοσοφικές συζητήσεις, τι να σου πω, σε θαυμάζω. :)
Περαστικά, όλα θα πάνε καλά.
ΥΓ. Γιατί δεν είναι εκεί;
@ nikos.ΥΓ: επειδή είναι εκτός πόλεως
και αυτα ειναι μεσα στο προγραμμα , να μας αλλαζουν λιγακι την κατασταση ,περαστικα σου ευχομαι .
Ρε φίλε, μπορώ να σου εξομολογηθώ κάτι; Σε "ξέρω" πάνω από δυο χρόνια πλέον. Και ξέρεις, ένα από τα πράγματα που με τρελαίνουν σε σενα (με τη θετική έννοια - χαμογελάω τώρα που το γράφω) είναι ότι εκεί που δεν απαντάς στα σχόλια που σου αφήνουν, εκεί που δεν γράφεις στους άλλους, εκεί ρίχνεις μια απάντηση τη στιγμή που δεν θα το περίμενα καθόλου... :)
Τέλος πάντων. Ελπίζω να είσαι καλύτερα. Κι αν δεν είσαι, είμαι σίγουρος ότι μόλις επιστρέψει, όλα θα φτιάξουν. Ε; :)
ΥΓ. Σόρυ για την προσωπική αναφορά στο μπλογκ σου. Βλέπεις δεν έχω ούτε ένα μέηλ σου.
@off: eyxaristw
@nikos: tin perasmeni kyriaki piga kai eida tin tainia tou kanadou pou egrafes sto blog sou, kai sou afisa kai sxolio, alla egine mia malakia kai telika den dimosieytike.den to ksanagrapsa, giati eipa "den me thelei"
xairomi poly me ta sxolia, kai profanws epikoikwnw mesa apo auta, apla exw enan diko mou tropo na ta diaxeirizomai, min to psaxneis, oute egw den kserw kala kala...
a, kai mail den exeis giati tha zileye o filos mou ,kai den thelw na ton kanw na zileyei... ;-)
Προς Θεού, είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα. Καλή Κυριακή
Άκουσα πυώδη αμυγδαλίτιδα και σήκωσα κεραίες! Ε, όχι αγαπητέ, η σχέση με τα αντιβιωτικά είναι αντιστρόφως ανάλογη από αυτή που περιγράφεις (έκλεισα μόλις εβδομάδα στο νοσοκομείο εξαιτίας της και σε δύο βδομαδούλες λέω αντίο στις αμυγδαλές!).
Γκρίνιαξε παιδί μου, κανείς δεν θα σε καταλάβει καλύτερα...
(και οποιαδήποτε απορία υπάρχει για την αμυγδαλίτιδα, εδώ...)
Post a Comment