όταν πας στον μπακάλικο σε ρωτάνε: "ακόμα εδω;"
όταν πας στο σούπερ σε ρωτάνε: "δεν έφυγες;"
αύγουστος στην αθήνα λοιπόν, και τριγύρω μετράω κλειστά μπαλκόνια...
3 φίλοι μείνανε, αλλά παρά την αγάπη τους έχω ένα καρδιοχτύπι που δεν φεύγει με τίποτα...
σήμερα ήμουν στην πατησίων στο ύψος της Τοσίτσα και τα ματ δέρνανε τα ζάκια
όλα προμηνύονται σκούρα, και οι μέρες της αφθονίας μας πέρασαν ανεπιστρεπτεί μάλλον
και μένα με παίρνει παραμάζωμα η κρίση, και τα όνειρά μου φαίνεται πως θα διαψευστουν.
πίσω στη μισθωτή σκλαβιά λοιπόν...
εχθές έκανα μια βόλτα και πέτυχα ένα μαγαζί που είχε κρεμάσει την ταμπέλα "κλειστό λόγω ΔΝΤ μέχρι 28 Αυγούστου"
και τελικά όταν μένω μόνος μου δεν μπορώ να είμαι καλά... σιγά σιγά η θλίψη εμφανίζεται στο πρόσωπό μου, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να την διασκεδάσω. Δεν είναι θλιβερό να παραδέχεσαι πως δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος μόνος σου;
ακούω στο repeat όλο τον δίσκο συνεχώς. έχει κάτι το βίαιο και ταιριάζει με το μέσα μου
άντε, να φύγει ο αύγουστος να ξεμπερδεύουμε...
4 comments:
Όχι φίλε, δεν επανεμφανίστηκες μετά από 3 μήνες για να μας πεις να φύγει ο Αύγουστος, κάποιοι δεν φύγαμε ακόμη. :))
Welcome στο κλαμπ του καρδιοχτυπιού! Και ναι, είναι θλιβερό να παραδέχεσαι ότι δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος μόνος σου, μα οι ίδιοι κάποιοι το έχουμε συνηθίσει.
Μόνο μια θεραπεία υπάρχει: βγες έξω, έστω και με τους 3 φίλους (τι έστω δηλαδή, εμένα πολλοί μου φαίνονται) και κυρίως ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ. :)
και εγω καπως ετσι νοιωθω , αλλα ξερω οτι δεν πρεπει , οτι δεν πρεπει η δικη μου ευτηχια να βασιζεται σε αλλους , ειναι αδυναμια αυτο . ωραιος ο boy !!!!!
Θα φύγει βρε, δεν είναι στο χέρι του! :)
Μετά πάλι χαμός..
Ναι, μας έσκασε ο Αύγουστος... Τσακίδια επιτέλους!
Post a Comment