Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως θα απολάμβανα τόσο ένα βιβλίο που μιλάει για έναν ρασοφόρο.
Tο βιβλίο το είχα αφήσει ανέγγιχτο στα ράφια μου για περίπου έναν χρόνο.
"Κι απόμεινε αυτός μέσα σαν το κούτσουρο. Όχι πως το μετάνιωσε, μα να, την μοναξιά δεν άντεχε, και το φόβο να βραδυάζει και να μην έχει πνοή ανθρώπου δίπλα του".
Γιάννης Μακριδάκης, Η δεξιά τσέπη του ράσου.
Ανεπιφύλακτα...
2 comments:
Καλημέρα!!!!
Στα υπόψη!!
Φιλιάααααααα!
Βρε λες να το εξετάσουμε το ράσο; :))
Ούτως ή άλλως πνοή ανθρώπου δίπλα δεν φαίνεται στον ορίζοντα...
Post a Comment