όταν πηγαίνω στο πατρικό μου γίνομαι το μικρό παιδί
και κρύβω τις αταξίες μου, δείχνω μόνο τις καλές ζωγραφιές μου
θέλω μόνο τον έπαινο και φοβάμαι την τιμωρία
όταν πηγαίνω στο πατρικό μου γίνομαι το μικρό παδί
η μαμά μου μαγειρεύει, μου στίβει πορτοκάλια
μα ο καθρεφτης δείχνει κάθε πρωί τα γκρίζα γένια μου
όταν πηγαίνω στο πατρικό μου γίνομαι το μικρό παιδί
και έτσι κανείς δεν είναι ενήλικας,
γιατί αυτοί ολοένα μικραίνουν και ζαρώνουν
όταν πηγαίνω στο πατρικό μου γίνομαι το μικρό παιδί
και φεύγω τρέχοντας σαν δω την αλλαγή αυτή,
τρέχω να βρω τον εαυτό μου, που όμως ξέχασα στο πατρικό μου
2 comments:
Είσαι σίγουρος ότι τον ξέχασες στο πατρικό σου; Ή μήπως πας εκεί για να ξεφύγεις έστω για λίγο απ'αυτόν;
Καλημέρες
Ξέρεις πως είναι; Νομίζω όλοι όσοι φεύγουμε, αφήνουμε κάτι πίσω μας, ίσως το πιο παιδικό κομμάτι μας.. αυτό βρίσκω όταν πάω.. και νιώθω καλά.. Φιλιά πολλά!
Post a Comment