κάπου εκεί στην ηλικία των 9 - 10...
ήρθαν τα πρώτα όνειρα με άντρες. Ξυπνούσα το πρωί και ήμουν αναστατωμένος, γιατί τα όνειρα έρχονταν και επανέρχονταν, και θυμάμαι τη στιγμή που κατάλαβα ότι αυτά τα όνειρα δεν είναι περιστασιακά, ότι μου αρέσουν οι άντρες, και αυτό με πόνεσε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά από τότε ήξερα ότι αυτό είναι κάτι κακό...
τόσο κακό που το έθαψα μέσα μου...
όταν προσπαθώ να περιγράψω τί θα πει να μην έχεις εφηβία, λέω πως απλά η πρώτη μου ονείρωξη, αυτό που ξυπνάς και είσαι λερωμένος, ήρθε όταν ήμουν τρίτη λυκείου... τόσο πολύ είχα θάψει την σεξουαλικότητά μου...
το πρώτο φιλί ήρθε στα 21...
και όλα αυτά τα φοιτητικά χρόνια πολεμάω, με τον εαυτό μου, τον εαυτό μου, δεν ξέρω τι...
με συντροφιά τα τραγούδια του χατζιδάκι με θυμάμαι να παλεύω ανομολόγητα κάτι που δεν μπορούσα ούτε καν να ορίσω.
το πρώτο σεξ ήρθε στα 23...
μαζί με φοβίες για το aids, και με μια σύγκρουση δύο ταυτοτήτων που αισθανόμουνα ως ασύμβατες. Άντρας και αδερφή. Και που δεν ήθελα να χάσω καμία από τις δύο.
Αν έχανα την πρώτη θα πρόδιδα τον πατέρα μου
Αν έχανα την δεύτερη θα πρόδιδα τον εαυτό μου...
γύρω στα 24 μου...
δουλεύω σε ένα ιντερνετ καφέ, και είναι η κολλητή μου μαζί μου, και ένα παιδί χαριτωμενο και εμφανώς ομοφυλόφιλο έρχεται να πληρώσει.
"Σταμάτα να έχεις τόσο ξινισμένη φάτσα όταν σε πλησιάζει κάποια αδερφή. Έχεις πρόβλημα", μου λέει...
γύρω στα 25...
καταβαίνουμε με τον Νικολά το Ναυαρίνο, γάλλος φοιτητής αυτός, με περνά 7 χρονάκια...
Περνάει το χέρι του στον ώμο μου.
Του εξηγώ ότι αυτός είναι ξένος αλλά εγώ είμαι από εδώ. Χαλιέται
φέτος το καλοκαίρι...
Είμαι με τον Κ. στην ακαδημίας, περιμένουμε να παρει το νυχτερινό λεωφορείο για το σπίτι του. Μου χαϊδεύει το αυτί. Περνούν αυτοκίνητα και μας κοιτάνε.
"Μην το κάνεις αυτό, του λέω"
Ομοφοβία...
Μέσα μου
ήρθαν τα πρώτα όνειρα με άντρες. Ξυπνούσα το πρωί και ήμουν αναστατωμένος, γιατί τα όνειρα έρχονταν και επανέρχονταν, και θυμάμαι τη στιγμή που κατάλαβα ότι αυτά τα όνειρα δεν είναι περιστασιακά, ότι μου αρέσουν οι άντρες, και αυτό με πόνεσε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά από τότε ήξερα ότι αυτό είναι κάτι κακό...
τόσο κακό που το έθαψα μέσα μου...
όταν προσπαθώ να περιγράψω τί θα πει να μην έχεις εφηβία, λέω πως απλά η πρώτη μου ονείρωξη, αυτό που ξυπνάς και είσαι λερωμένος, ήρθε όταν ήμουν τρίτη λυκείου... τόσο πολύ είχα θάψει την σεξουαλικότητά μου...
το πρώτο φιλί ήρθε στα 21...
και όλα αυτά τα φοιτητικά χρόνια πολεμάω, με τον εαυτό μου, τον εαυτό μου, δεν ξέρω τι...
με συντροφιά τα τραγούδια του χατζιδάκι με θυμάμαι να παλεύω ανομολόγητα κάτι που δεν μπορούσα ούτε καν να ορίσω.
το πρώτο σεξ ήρθε στα 23...
μαζί με φοβίες για το aids, και με μια σύγκρουση δύο ταυτοτήτων που αισθανόμουνα ως ασύμβατες. Άντρας και αδερφή. Και που δεν ήθελα να χάσω καμία από τις δύο.
Αν έχανα την πρώτη θα πρόδιδα τον πατέρα μου
Αν έχανα την δεύτερη θα πρόδιδα τον εαυτό μου...
γύρω στα 24 μου...
δουλεύω σε ένα ιντερνετ καφέ, και είναι η κολλητή μου μαζί μου, και ένα παιδί χαριτωμενο και εμφανώς ομοφυλόφιλο έρχεται να πληρώσει.
"Σταμάτα να έχεις τόσο ξινισμένη φάτσα όταν σε πλησιάζει κάποια αδερφή. Έχεις πρόβλημα", μου λέει...
γύρω στα 25...
καταβαίνουμε με τον Νικολά το Ναυαρίνο, γάλλος φοιτητής αυτός, με περνά 7 χρονάκια...
Περνάει το χέρι του στον ώμο μου.
Του εξηγώ ότι αυτός είναι ξένος αλλά εγώ είμαι από εδώ. Χαλιέται
φέτος το καλοκαίρι...
Είμαι με τον Κ. στην ακαδημίας, περιμένουμε να παρει το νυχτερινό λεωφορείο για το σπίτι του. Μου χαϊδεύει το αυτί. Περνούν αυτοκίνητα και μας κοιτάνε.
"Μην το κάνεις αυτό, του λέω"
Ομοφοβία...
Μέσα μου
8 comments:
Όλοι κάπως έτσι ξεκινάμε, και πολλοί μένουμε με τους φόβους μέχρι τέλους..
δεν είναι εύκολο να βγάλεις χνάρια ετών από πάνω σου..
εικόνες, σκέψεις, πράξεις τόσο ίδιες και τόσο κοινές.
αν και το κλειδί ίσως να είναι ο έρωτας που σε κάνει να νιώθεις παντοδύναμος. και να μην σε νοιάζει (τουλάχιστον όχι τόσο όσο φοβόσουν) το ότι "είσαι από εδώ"
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί σας διαβάζω αν είναι να μου ξύνετε συνέχεια τις πληγές. Τέλος πάντων, δεν μπορώ να ξεκολλήσω, ούτε από τα μπλογκ σας, ούτε γενικότερα, από πολλά άλλα. Πολλά κοινά αλλά και κάθε πορεία μοναδική, ξεχωριστή. Τι το ψάχνεις ρε φίλε, για όλα φταίει η κωλοκοινωνία στην οποία ζούμε, ο τρόπος που μας μεγάλωσαν. Και ναι το στοίχημα είναι πολύ μεγάλο για μας τους ίδιους πρώτα, αλλά και για όλους. ΄Όταν είναι παντού δίπλα σου η ομοφοβία, ακόμα και στους ανθρώπους που κατά τα άλλα αγαπάς και σε αγαπάνε, πώς να μην είναι και μέσα σου; Δεν θα ξεχάσω ποτέ νομίζω τη φορά που μου είπε, μέσα στο καράβι, "πάρ'το". Και τι είχα κάνει; είχα απλά ακουμπήσει το χέρι μου στο μπράτσο του. Λες και είχα κάνει κανένα έγκλημα...
αγαπητέ αύγουστε
το νόημα είναι το μοίρασμα, και όχι το χάλασμα.
όταν μοιράζεσαι κάτι είναι λυτρωτικό...
και ξαφνικά νιώθεις λιγότερο μόνος...
Ελπίζω να μην παρεξήγησες την εισαγωγή μου. Για να σας διαβάζω προφανώς και το θέλω, ακόμη κι αν αισθάνομαι ότι ανοίγουν ξανά πληγές που παλεύω να κλείσω. Και προφανώς είναι λυτρωτικό το μοίρασμα. αν το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου μαζί μας σε κάνει να νιώθεις λιγότερο μόνος, τότε είμαι πραγματικά ευτυχής γι' αυτό. Καλή σου νύχτα :)
δεν παρεξηγώ εύκολα :-)
Λίγο "κακή εκπαίδευση" σου χρειαζεται ακόμη και θα το ξεπεράσεις αγαπητέ;-)
Γειά σου tsarlatann .
Μ αρέσει η μουσική σου...
Σε νιώθω απόλυτα.Εγω προσωπικά δεν ήθελα να με αγγίζει κανένας,καμμιά χειρονομία..Μέχρι που κατέληξα να φιλιέμαι σε δρόμους σε φανάρια(όχι χύμα οκ)..Ήτανε μια φάση που παρότι ήξερα πως είμαι gay,πίστευα πως απλά δεν θέλω να δίνω δικαίωμα στους άλλους...Ξέρω να λέω πως πολλοί gay είναι ομοφοβικοί και δεν θα το ξεπεράσουν ποτέ...Ας πάμε μια βόλτα στο εξωτερικό να δούμε τι παίζει...Την πρώτη φορά που είδα να φιλιούνται στο μετρό της Μαδρίτης ήμουν μόνο εγώ αυτός που τους κοίταζε περίεργα.....
Την καλησπέρα μου....
Post a Comment