Αύριο έρχεται ο πρώην μου στο νησί...
Για τετραήμερο...
Και εγώ είμαι μουδιασμένος.
Δεν ξέρω γιατί του ζήτησα να έρθει, δεν ξέρω γιατί θέλησε να έρθει...
Ένας χρόνο μου πήρε να μην πονάω... Και αύριο έρχεται...
"Δεν το περίμενα ότι θα χωρίσετε, είχα δει τη λάμψη στα μάτια σας"
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Εμένα μάλλον μου αρέσει να πεθαίνει πολλές φορές...
Για τετραήμερο...
Και εγώ είμαι μουδιασμένος.
Δεν ξέρω γιατί του ζήτησα να έρθει, δεν ξέρω γιατί θέλησε να έρθει...
Ένας χρόνο μου πήρε να μην πονάω... Και αύριο έρχεται...
"Δεν το περίμενα ότι θα χωρίσετε, είχα δει τη λάμψη στα μάτια σας"
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Εμένα μάλλον μου αρέσει να πεθαίνει πολλές φορές...
3 comments:
Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ όπως είπες. Εσύ όμως είσαι ακόμη εκεί... πίσω στα παλιά. Μάλλον δεν θέλησες να γίνει παρελθόν, καθώς το νησί δεν σου αφήνει περιθώρια για να ξεχάσεις (ω ναι ξέρω πως είναι αυτό). Ίσως να σου βγει σε καλό ο ερχομός του, οπότε μην αγχώνεσαι. Καλημέρα!!!!!
διάβασα τις παραπομπές σου και χωρίς καμία διάθεση να σε κρίνω ή να σε συμβουλεύσω θα ήθελα να μην το βάλεις πάλι στα πόδια
Δεν μας είπες τι έγινε με τον εχ; Όλα καλά;
Post a Comment